викне

Macedonian

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *vyknǫti. By surface analysis, вик(а) (vik(a)) +‎ -не (-ne).

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈviknɛ]

Verb

викне • (vikne) third-singular present, pf (imperfective вика or викнува)

1. (transitive, semelfactive) to cry, shout
2. (transitive, colloquial) to invite, call

Conjugation

Conjugation of викне (perfective, present in -е)

l-participles	imperfect	aorist	non-finite forms
masculine	викнел	викнал	adjectival participle	викнат
feminine	викнела	викнала	adverbial participle	—
neuter	викнело	викнало	verbal noun	—
plural	викнеле	викнале	perfect participle	викнато
	present	imperfect	aorist	imperative
1st singular	викнам	викнев	викнав	—
2nd singular	викнеш	викнеше	викна	викни
3rd singular	викне	викнеше	викна	—
1st plural	викнеме	викневме	викнавме	—
2nd plural	викнете	викневте	викнавте	викнете
3rd plural	викнат	викнеа	викнаа	—
Compound tenses
perfect	сум викнал		present of сум (except in the 3rd person) + aorist l-participle
има-perfect	имам викнато		present of има + perfect participle
pluperfect	бев викнал		imperfect of сум + aorist l-participle
има-pluperfect	имав викнато		imperfect of има + perfect participle
има-perfect reported	сум имал викнато		perfect of има + perfect participle
future	ќе викнам		ќе + present
има-future	ќе имам викнато		future of има + perfect participle
future in the past	ќе викнев		ќе + imperfect
има-future in the past	ќе имав викнато		future in the past of има + perfect participle
future reported	ќе сум викнел		ќе + imperfect l-participle
има-future reported	ќе сум имал викнато		future reported of има + perfect participle
conditional	би викнал		би + aorist l-participle
има-conditional	би имал викнато		conditional of има + perfect participle