χρωστάω

Greek

χρωστώ (chrostó) + -άω (-áo). Inherited from Byzantine Greek χρωστῶ (khrōstô) (2nd person χρωστεῖς (khrōsteîs)). From Hellenistic Koine Greek χρεωστῶ (khreōstô), with avoidance of the hiatus [eo], contructed form of χρεωστέω (khreōstéō).^[1]^[2]

χρωστάω • (chrostáo) / χρωστώ (imperfect χρωστούσα/χρώσταγα, passive —) found only in the imperfective tenses

χρωστάω / χρωστώ (active forms, imperfective)

	Active voice ➤ — Imperfective aspect ➤
Indicative mood ➤	Present ➤	Imperfect ➤	Future ➤
1 sg	χρωστάω, χρωστώ	χρωστούσα, χρώσταγα	θα χρωστάω, θα χρωστώ
2 sg	χρωστάς	χρωστούσες, χρώσταγες	θα χρωστάς
3 sg	χρωστάει, χρωστά	χρωστούσε, χρώσταγε	θα χρωστάει, θα χρωστά

1 pl	χρωστάμε, χρωστούμε	χρωστούσαμε, χρωστάγαμε	θα χρωστάμε, θα χρωστούμε
2 pl	χρωστάτε	χρωστούσατε, χρωστάγατε	θα χρωστάτε
3 pl	χρωστάνε, χρωστάν, χρωστούν(ε)	χρωστούσαν(ε), χρώσταγαν, (χρωστάγανε)	θα χρωστάν(ε), θα χρωστούν(ε)


Subjunctive mood ➤	Formed using present tense from above with a particle (να, ας).

Imperative mood ➤	2 sg	2 pl
Imperfective aspect	χρώστα, χρώσταγε	χρωστάτε

Other forms	Present participle ➤
	χρωστώντας ➤


Notes Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Stem χρεωστ-

^ χρωστώ - Babiniotis, Georgios (2010) Ετυμολογικό λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας Etymologikó lexikó tis néas ellinikís glóssas [Etymological Dictionary of Modern Greek language] (in Greek), Athens: Lexicology Centre
^ χρωστώ, -άω, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language