χέζω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *ǵʰed-. Cognates include Avestan 𐬵𐬀𐬜𐬀𐬲 (haδaž, “anus”), Sanskrit हद् (had), हदति (hadati, “to evacuate, discharge excrement”), Old Armenian ձետ (jet, “tail, penis”), Albanian dhjes (“to mess up”), Northern Kurdish zotik (“anus”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kʰéz.dɔː/ → /ˈçe.zo/ → /ˈçe.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kʰéz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkʰe.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈçe.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈçe.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈçe.zo/

Verb

χέζω • (khézō)

1. (vulgar) to defecate, shit
   • 446 BCE – 386 BCE, Aristophanes, The Acharnians 1168–1170:

     ὁ δὲ λίθον βαλεῖν / βουλόμενος ἐν σκότῳ λάβοι
     τῇ χειρὶ πέλεθον ἀρτίως κεχεσμένον·

     ho dè líthon baleîn / boulómenos en skótōi láboi
     têi kheirì pélethon artíōs kekhesménon;

     May he, wanting / to throw a stone, in the darkness pick up
     a piece of dung with his hand, freshly shat.

   • 424 BCE, Aristophanes, The Knights 1057:

     ἀλλ' οὐκ ἂν μαχέσαιτο· χέσαιτο γάρ, εἰ μαχέσαιτο.

     all' ouk àn makhésaito; khésaito gár, ei makhésaito.

     But he would not fight: you see, he would shit, if he had to fight.

   • 450 BCE – 350 BCE, Strattis, Chrysippus 1:

     εἰ μηδὲ χέσαι γ' αὐτῷ σχολὴ γενήσεται, (...)

     ei mēdè khésai g' autôi skholḕ genḗsetai, (...)

     If he will neither have the time to shit, (...)

   • 446 BCE – 411 BCE, Eupolis, Flatterers 17:

     σησαμίδας δὲ χέζει / μῆλα δὲ χρέμπτεται.

     sēsamídas dè khézei / mêla dè khrémptetai.

     [he, who] shits sesame-cookies, / and coughs up apples.

Conjugation

   Present: χέζω, χέζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χέζω	χέζεις	χέζει	χέζετον	χέζετον	χέζομεν	χέζετε	χέζουσῐ(ν)
	subjunctive	χέζω	χέζῃς	χέζῃ	χέζητον	χέζητον	χέζωμεν	χέζητε	χέζωσῐ(ν)
	optative	χέζοιμῐ	χέζοις	χέζοι	χέζοιτον	χεζοίτην	χέζοιμεν	χέζοιτε	χέζοιεν
	imperative		χέζε	χεζέτω	χέζετον	χεζέτων		χέζετε	χεζόντων
middle/ passive	indicative	χέζομαι	χέζῃ, χέζει	χέζεται	χέζεσθον	χέζεσθον	χεζόμεθᾰ	χέζεσθε	χέζονται
	subjunctive	χέζωμαι	χέζῃ	χέζηται	χέζησθον	χέζησθον	χεζώμεθᾰ	χέζησθε	χέζωνται
	optative	χεζοίμην	χέζοιο	χέζοιτο	χέζοισθον	χεζοίσθην	χεζοίμεθᾰ	χέζοισθε	χέζοιντο
	imperative		χέζου	χεζέσθω	χέζεσθον	χεζέσθων		χέζεσθε	χεζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		χέζειν				χέζεσθαι
participle	m	χέζων				χεζόμενος
	f	χέζουσᾰ				χεζομένη
	n	χέζον				χεζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔχεζον, ἐχεζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔχεζον	ἔχεζες	ἔχεζε(ν)	ἐχέζετον	ἐχεζέτην	ἐχέζομεν	ἐχέζετε	ἔχεζον
middle/ passive	indicative	ἐχεζόμην	ἐχέζου	ἐχέζετο	ἐχέζεσθον	ἐχεζέσθην	ἐχεζόμεθᾰ	ἐχέζεσθε	ἐχέζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: χέσω, χέσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χέσω	χέσεις	χέσει	χέσετον	χέσετον	χέσομεν	χέσετε	χέσουσῐ(ν)
	optative	χέσοιμῐ	χέσοις	χέσοι	χέσοιτον	χεσοίτην	χέσοιμεν	χέσοιτε	χέσοιεν
middle	indicative	χέσομαι	χέσῃ, χέσει	χέσεται	χέσεσθον	χέσεσθον	χεσόμεθᾰ	χέσεσθε	χέσονται
	optative	χεσοίμην	χέσοιο	χέσοιτο	χέσοισθον	χεσοίσθην	χεσοίμεθᾰ	χέσοισθε	χέσοιντο
		active			middle
infinitive		χέσειν			χέσεσθαι
participle	m	χέσων			χεσόμενος
	f	χέσουσᾰ			χεσομένη
	n	χέσον			χεσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔχεσᾰ, ἐχεσᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔχεσᾰ	ἔχεσᾰς	ἔχεσε(ν)	ἐχέσᾰτον	ἐχεσᾰ́την	ἐχέσᾰμεν	ἐχέσᾰτε	ἔχεσᾰν
	subjunctive	χέσω	χέσῃς	χέσῃ	χέσητον	χέσητον	χέσωμεν	χέσητε	χέσωσῐ(ν)
	optative	χέσαιμῐ	χέσειᾰς, χέσαις	χέσειε(ν), χέσαι	χέσαιτον	χεσαίτην	χέσαιμεν	χέσαιτε	χέσειᾰν, χέσαιεν
	imperative		χέσον	χεσᾰ́τω	χέσᾰτον	χεσᾰ́των		χέσᾰτε	χεσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐχεσᾰ́μην	ἐχέσω	ἐχέσᾰτο	ἐχέσᾰσθον	ἐχεσᾰ́σθην	ἐχεσᾰ́μεθᾰ	ἐχέσᾰσθε	ἐχέσᾰντο
	subjunctive	χέσωμαι	χέσῃ	χέσηται	χέσησθον	χέσησθον	χεσώμεθᾰ	χέσησθε	χέσωνται
	optative	χεσαίμην	χέσαιο	χέσαιτο	χέσαισθον	χεσαίσθην	χεσαίμεθᾰ	χέσαισθε	χέσαιντο
	imperative		χέσαι	χεσᾰ́σθω	χέσᾰσθον	χεσᾰ́σθων		χέσᾰσθε	χεσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		χέσαι			χέσᾰσθαι
participle	m	χέσᾱς			χεσᾰ́μενος
	f	χέσᾱσᾰ			χεσᾰμένη
	n	χέσᾰν			χεσᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔχεσον, ἐχεσόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔχεσον	ἔχεσες	ἔχεσε(ν)	ἐχέσετον	ἐχεσέτην	ἐχέσομεν	ἐχέσετε	ἔχεσον
	subjunctive	χέσω	χέσῃς	χέσῃ	χέσητον	χέσητον	χέσωμεν	χέσητε	χέσωσῐ(ν)
	optative	χέσοιμῐ	χέσοις	χέσοι	χέσοιτον	χεσοίτην	χέσοιμεν	χέσοιτε	χέσοιεν
	imperative		χέσε	χεσέτω	χέσετον	χεσέτων		χέσετε	χεσόντων
middle	indicative	ἐχεσόμην	ἐχέσου	ἐχέσετο	ἐχέσεσθον	ἐχεσέσθην	ἐχεσόμεθᾰ	ἐχέσεσθε	ἐχέσοντο
	subjunctive	χέσωμαι	χέσῃ	χέσηται	χέσησθον	χέσησθον	χεσώμεθᾰ	χέσησθε	χέσωνται
	optative	χεσοίμην	χέσοιο	χέσοιτο	χέσοισθον	χεσοίσθην	χεσοίμεθᾰ	χέσοισθε	χέσοιντο
	imperative		χεσοῦ	χεσέσθω	χέσεσθον	χεσέσθων		χέσεσθε	χεσέσθων
		active			middle
infinitive		χεσεῖν			χεσέσθαι
participle	m	χεσών			χεσόμενος
	f	χεσοῦσᾰ			χεσομένη
	n	χεσόν			χεσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: κέχοδᾰ, κέχεσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κέχοδᾰ	κέχοδᾰς	κέχοδε(ν)	κεχόδᾰτον	κεχόδᾰτον	κεχόδᾰμεν	κεχόδᾰτε	κεχόδᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεχόδω	κεχόδῃς	κεχόδῃ	κεχόδητον	κεχόδητον	κεχόδωμεν	κεχόδητε	κεχόδωσῐ(ν)
	optative	κεχόδοιμῐ, κεχοδοίην	κεχόδοις, κεχοδοίης	κεχόδοι, κεχοδοίη	κεχόδοιτον	κεχοδοίτην	κεχόδοιμεν	κεχόδοιτε	κεχόδοιεν
	imperative		κέχοδε	κεχοδέτω	κεχόδετον	κεχοδέτων		κεχόδετε	κεχοδόντων
middle/ passive	indicative	κέχεσμαι	κέχεσαι	κέχεσται	κέχεσθον	κέχεσθον	κεχέσμεθᾰ	κέχεσθε	κεχέδᾰται
	subjunctive	κεχεσμένος ὦ	κεχεσμένος ᾖς	κεχεσμένος ᾖ	κεχεσμένω ἦτον	κεχεσμένω ἦτον	κεχεσμένοι ὦμεν	κεχεσμένοι ἦτε	κεχεσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεχεσμένος εἴην	κεχεσμένος εἴης	κεχεσμένος εἴη	κεχεσμένω εἴητον/εἶτον	κεχεσμένω εἰήτην/εἴτην	κεχεσμένοι εἴημεν/εἶμεν	κεχεσμένοι εἴητε/εἶτε	κεχεσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κέχεσο	κεχέσθω	κέχεσθον	κεχέσθων		κέχεσθε	κεχέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κεχοδέναι				κεχέσθαι
participle	m	κεχοδώς				κεχεσμένος
	f	κεχοδυῖᾰ				κεχεσμένη
	n	κεχοδός				κεχεσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

• Greek: χέζω (chézo)
  • → Russian: хе́зать (xézatʹ)
• ⇒ English: -chezia

Further reading

• “χέζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “χέζω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• χέζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

From Ancient Greek χέζω (khézō).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈçezo/
• Hyphenation: χέ‧ζω

Verb

χέζω • (chézo) (past έχεσα, passive χέζομαι)

1. (intransitive, colloquial, vulgar) to shit, shite, take a shit, crap (defecate)

   Που είναι η τουαλέτα; Πρέπει να χέσω.

   Pou eínai i toualéta? Prépei na chéso.

   Where's the toilet? I have to shit.

   Κάποιος έχει χέσει εδώ μέσα.

   Kápoios échei chései edó mésa.

   Someone's taken a shit in here.

2. (transitive, colloquial, vulgar) to shit, beshit (soil something or someone with faeces)

   Κατά λάθος, έχεσε το βρακί της.

   Katá láthos, échese to vrakí tis.

   She shit her knickers by accident.

3. (transitive, figuratively) to scold, berate, bollock, give shit

   Το αφεντικό του τον έχεσε.

   To afentikó tou ton échese.

   His boss gave him shit.

Conjugation

χέζω   χέζομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	χέζω	χέσω	χέζομαι	χεστώ
2 sg	χέζεις	χέσεις	χέζεσαι	χεστείς
3 sg	χέζει	χέσει	χέζεται	χεστεί
1 pl	χέζουμε, [‑ομε]	χέσουμε, [‑ομε]	χεζόμαστε	χεστούμε
2 pl	χέζετε	χέσετε	χέζεστε, χεζόσαστε	χεστείτε
3 pl	χέζουν(ε)	χέσουν(ε)	χέζονται	χεστούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	έχεζα	έχεσα	χεζόμουν(α)	χέστηκα
2 sg	έχεζες	έχεσες	χεζόσουν(α)	χέστηκες
3 sg	έχεζε	έχεσε	χεζόταν(ε)	χέστηκε
1 pl	χέζαμε	χέσαμε	χεζόμασταν, (‑όμαστε)	χεστήκαμε
2 pl	χέζατε	χέσατε	χεζόσασταν, (‑όσαστε)	χεστήκατε
3 pl	έχεζαν, χέζαν(ε)	έχεσαν, χέσαν(ε)	χέζονταν, (χεζόντουσαν)	χέστηκαν, χεστήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα χέζω ➤	θα χέσω ➤	θα χέζομαι ➤	θα χεστώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα χέζεις, …	θα χέσεις, …	θα χέζεσαι, …	θα χεστείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … χέσει   έχω, έχεις, … χεσμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … χεστεί   είμαι, είσαι, … χεσμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … χέσει   είχα, είχες, … χεσμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … χεστεί   ήμουν, ήσουν, … χεσμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … χέσει   θα έχω, θα έχεις, … χεσμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … χεστεί   θα είμαι, θα είσαι, … χεσμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	χέζε	χέσε	—	χέσου
2 pl	χέζετε	χέστε	χέζεστε	χεστείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	χέζοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας χέσει ➤		χεσμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤	χέσει		χεστεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

• (defecate): αφοδεύω (afodévo), αποπατώ (apopató), κάνω κακά (káno kaká)
• (shit on, beshit): σκατίζω (skatízo), σκατώνω (skatóno)

Derived terms

• δε μας χέζεις (de mas chézeis, “get lost, bite me”)
• δε με χέζεις (de me chézeis, “get lost, bite me”)
• μη χέσω (mi chéso)
• ξεχέζω (xechézo, “scold”)
• χεζάς (chezás, “chickenshit, coward”)
• χεζού (chezoú, “chickenshit, coward”)
• χέσε μας (chése mas, “bite me”)
• χέσε με (chése me, “bite me”)
• χέσε μέσα (chése mésa)
• χέσε ψηλά κι αγνάντευε (chése psilá ki agnánteve)
• χέσιμο n (chésimo, “shit, crap”)
• χέστης m (chéstis, “chickenshit, coward”)
• χέστρα f (chéstra, “shitter, toilet”)
• χεσμένος (chesménos, “shit-stained”)

Descendants

• → Russian: хе́зать (xézatʹ)