φωνομαχέω

Ancient Greek

Etymology

From φωνή (phōnḗ) +‎ μάχη (mákhē) +‎ -έω (-éō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰɔː.no.ma.kʰé.ɔː/ → /ɸo.no.maˈçe.o/ → /fo.no.maˈçe.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰɔː.no.ma.kʰé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰo.no.maˈkʰe.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸo.no.maˈçe.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fo.no.maˈçe.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fo.no.maˈçe.o/

Verb

φωνομαχέω • (phōnomakhéō)

1. to fight, quarrel, war, dispute about words

   Synonym: λογομαχέω (logomakhéō)

Conjugation

   Present: φωνομαχέω, φωνομαχέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φωνομαχέω	φωνομαχέεις	φωνομαχέει	φωνομαχέετον	φωνομαχέετον	φωνομαχέομεν	φωνομαχέετε	φωνομαχέουσῐ(ν)
	subjunctive	φωνομαχέω	φωνομαχέῃς	φωνομαχέῃ	φωνομαχέητον	φωνομαχέητον	φωνομαχέωμεν	φωνομαχέητε	φωνομαχέωσῐ(ν)
	optative	φωνομαχέοιμῐ	φωνομαχέοις	φωνομαχέοι	φωνομαχέοιτον	φωνομαχεοίτην	φωνομαχέοιμεν	φωνομαχέοιτε	φωνομαχέοιεν
	imperative		φωνομάχεε	φωνομαχεέτω	φωνομαχέετον	φωνομαχεέτων		φωνομαχέετε	φωνομαχεόντων
middle/ passive	indicative	φωνομαχέομαι	φωνομαχέῃ, φωνομαχέει	φωνομαχέεται	φωνομαχέεσθον	φωνομαχέεσθον	φωνομαχεόμεθᾰ	φωνομαχέεσθε	φωνομαχέονται
	subjunctive	φωνομαχέωμαι	φωνομαχέῃ	φωνομαχέηται	φωνομαχέησθον	φωνομαχέησθον	φωνομαχεώμεθᾰ	φωνομαχέησθε	φωνομαχέωνται
	optative	φωνομαχεοίμην	φωνομαχέοιο	φωνομαχέοιτο	φωνομαχέοισθον	φωνομαχεοίσθην	φωνομαχεοίμεθᾰ	φωνομαχέοισθε	φωνομαχέοιντο
	imperative		φωνομαχέου	φωνομαχεέσθω	φωνομαχέεσθον	φωνομαχεέσθων		φωνομαχέεσθε	φωνομαχεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		φωνομαχέειν				φωνομαχέεσθαι
participle	m	φωνομαχέων				φωνομαχεόμενος
	f	φωνομαχέουσᾰ				φωνομαχεομένη
	n	φωνομαχέον				φωνομαχεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: φωνομαχῶ, φωνομαχοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φωνομαχῶ	φωνομαχεῖς	φωνομαχεῖ	φωνομαχεῖτον	φωνομαχεῖτον	φωνομαχοῦμεν	φωνομαχεῖτε	φωνομαχοῦσῐ(ν)
	subjunctive	φωνομαχῶ	φωνομαχῇς	φωνομαχῇ	φωνομαχῆτον	φωνομαχῆτον	φωνομαχῶμεν	φωνομαχῆτε	φωνομαχῶσῐ(ν)
	optative	φωνομαχοίην, φωνομαχοῖμῐ	φωνομαχοίης, φωνομαχοῖς	φωνομαχοίη, φωνομαχοῖ	φωνομαχοῖτον, φωνομαχοίητον	φωνομαχοίτην, φωνομαχοιήτην	φωνομαχοῖμεν, φωνομαχοίημεν	φωνομαχοῖτε, φωνομαχοίητε	φωνομαχοῖεν, φωνομαχοίησᾰν
	imperative		φωνομάχει	φωνομαχείτω	φωνομαχεῖτον	φωνομαχείτων		φωνομαχεῖτε	φωνομαχούντων
middle/ passive	indicative	φωνομαχοῦμαι	φωνομαχεῖ, φωνομαχῇ	φωνομαχεῖται	φωνομαχεῖσθον	φωνομαχεῖσθον	φωνομαχούμεθᾰ	φωνομαχεῖσθε	φωνομαχοῦνται
	subjunctive	φωνομαχῶμαι	φωνομαχῇ	φωνομαχῆται	φωνομαχῆσθον	φωνομαχῆσθον	φωνομαχώμεθᾰ	φωνομαχῆσθε	φωνομαχῶνται
	optative	φωνομαχοίμην	φωνομαχοῖο	φωνομαχοῖτο	φωνομαχοῖσθον	φωνομαχοίσθην	φωνομαχοίμεθᾰ	φωνομαχοῖσθε	φωνομαχοῖντο
	imperative		φωνομαχοῦ	φωνομαχείσθω	φωνομαχεῖσθον	φωνομαχείσθων		φωνομαχεῖσθε	φωνομαχείσθων
		active				middle/passive
infinitive		φωνομαχεῖν				φωνομαχεῖσθαι
participle	m	φωνομαχῶν				φωνομαχούμενος
	f	φωνομαχοῦσᾰ				φωνομαχουμένη
	n	φωνομαχοῦν				φωνομαχούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐφωνομάχεον, ἐφωνομαχεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφωνομάχεον	ἐφωνομάχεες	ἐφωνομάχεε(ν)	ἐφωνομαχέετον	ἐφωνομαχεέτην	ἐφωνομαχέομεν	ἐφωνομαχέετε	ἐφωνομάχεον
middle/ passive	indicative	ἐφωνομαχεόμην	ἐφωνομαχέου	ἐφωνομαχέετο	ἐφωνομαχέεσθον	ἐφωνομαχεέσθην	ἐφωνομαχεόμεθᾰ	ἐφωνομαχέεσθε	ἐφωνομαχέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐφωνομάχουν, ἐφωνομαχούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφωνομάχουν	ἐφωνομάχεις	ἐφωνομάχει	ἐφωνομαχεῖτον	ἐφωνομαχείτην	ἐφωνομαχοῦμεν	ἐφωνομαχεῖτε	ἐφωνομάχουν
middle/ passive	indicative	ἐφωνομαχούμην	ἐφωνομαχοῦ	ἐφωνομαχεῖτο	ἐφωνομαχεῖσθον	ἐφωνομαχείσθην	ἐφωνομαχούμεθᾰ	ἐφωνομαχεῖσθε	ἐφωνομαχοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: φωνομαχήσω, φωνομαχήσομαι, φωνομαχηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φωνομαχήσω	φωνομαχήσεις	φωνομαχήσει	φωνομαχήσετον	φωνομαχήσετον	φωνομαχήσομεν	φωνομαχήσετε	φωνομαχήσουσῐ(ν)
	optative	φωνομαχήσοιμῐ	φωνομαχήσοις	φωνομαχήσοι	φωνομαχήσοιτον	φωνομαχησοίτην	φωνομαχήσοιμεν	φωνομαχήσοιτε	φωνομαχήσοιεν
middle	indicative	φωνομαχήσομαι	φωνομαχήσῃ, φωνομαχήσει	φωνομαχήσεται	φωνομαχήσεσθον	φωνομαχήσεσθον	φωνομαχησόμεθᾰ	φωνομαχήσεσθε	φωνομαχήσονται
	optative	φωνομαχησοίμην	φωνομαχήσοιο	φωνομαχήσοιτο	φωνομαχήσοισθον	φωνομαχησοίσθην	φωνομαχησοίμεθᾰ	φωνομαχήσοισθε	φωνομαχήσοιντο
passive	indicative	φωνομαχηθήσομαι	φωνομαχηθήσῃ	φωνομαχηθήσεται	φωνομαχηθήσεσθον	φωνομαχηθήσεσθον	φωνομαχηθησόμεθᾰ	φωνομαχηθήσεσθε	φωνομαχηθήσονται
	optative	φωνομαχηθησοίμην	φωνομαχηθήσοιο	φωνομαχηθήσοιτο	φωνομαχηθήσοισθον	φωνομαχηθησοίσθην	φωνομαχηθησοίμεθᾰ	φωνομαχηθήσοισθε	φωνομαχηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		φωνομαχήσειν			φωνομαχήσεσθαι		φωνομαχηθήσεσθαι
participle	m	φωνομαχήσων			φωνομαχησόμενος		φωνομαχηθησόμενος
	f	φωνομαχήσουσᾰ			φωνομαχησομένη		φωνομαχηθησομένη
	n	φωνομαχῆσον			φωνομαχησόμενον		φωνομαχηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐφωνομάχησᾰ, ἐφωνομαχησᾰ́μην, ἐφωνομαχήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφωνομάχησᾰ	ἐφωνομάχησᾰς	ἐφωνομάχησε(ν)	ἐφωνομαχήσᾰτον	ἐφωνομαχησᾰ́την	ἐφωνομαχήσᾰμεν	ἐφωνομαχήσᾰτε	ἐφωνομάχησᾰν
	subjunctive	φωνομαχήσω	φωνομαχήσῃς	φωνομαχήσῃ	φωνομαχήσητον	φωνομαχήσητον	φωνομαχήσωμεν	φωνομαχήσητε	φωνομαχήσωσῐ(ν)
	optative	φωνομαχήσαιμῐ	φωνομαχήσειᾰς, φωνομαχήσαις	φωνομαχήσειε(ν), φωνομαχήσαι	φωνομαχήσαιτον	φωνομαχησαίτην	φωνομαχήσαιμεν	φωνομαχήσαιτε	φωνομαχήσειᾰν, φωνομαχήσαιεν
	imperative		φωνομάχησον	φωνομαχησᾰ́τω	φωνομαχήσᾰτον	φωνομαχησᾰ́των		φωνομαχήσᾰτε	φωνομαχησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐφωνομαχησᾰ́μην	ἐφωνομαχήσω	ἐφωνομαχήσᾰτο	ἐφωνομαχήσᾰσθον	ἐφωνομαχησᾰ́σθην	ἐφωνομαχησᾰ́μεθᾰ	ἐφωνομαχήσᾰσθε	ἐφωνομαχήσᾰντο
	subjunctive	φωνομαχήσωμαι	φωνομαχήσῃ	φωνομαχήσηται	φωνομαχήσησθον	φωνομαχήσησθον	φωνομαχησώμεθᾰ	φωνομαχήσησθε	φωνομαχήσωνται
	optative	φωνομαχησαίμην	φωνομαχήσαιο	φωνομαχήσαιτο	φωνομαχήσαισθον	φωνομαχησαίσθην	φωνομαχησαίμεθᾰ	φωνομαχήσαισθε	φωνομαχήσαιντο
	imperative		φωνομάχησαι	φωνομαχησᾰ́σθω	φωνομαχήσᾰσθον	φωνομαχησᾰ́σθων		φωνομαχήσᾰσθε	φωνομαχησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐφωνομαχήθην	ἐφωνομαχήθης	ἐφωνομαχήθη	ἐφωνομαχήθητον	ἐφωνομαχηθήτην	ἐφωνομαχήθημεν	ἐφωνομαχήθητε	ἐφωνομαχήθησᾰν
	subjunctive	φωνομαχηθῶ	φωνομαχηθῇς	φωνομαχηθῇ	φωνομαχηθῆτον	φωνομαχηθῆτον	φωνομαχηθῶμεν	φωνομαχηθῆτε	φωνομαχηθῶσῐ(ν)
	optative	φωνομαχηθείην	φωνομαχηθείης	φωνομαχηθείη	φωνομαχηθεῖτον, φωνομαχηθείητον	φωνομαχηθείτην, φωνομαχηθειήτην	φωνομαχηθεῖμεν, φωνομαχηθείημεν	φωνομαχηθεῖτε, φωνομαχηθείητε	φωνομαχηθεῖεν, φωνομαχηθείησᾰν
	imperative		φωνομαχήθητῐ	φωνομαχηθήτω	φωνομαχήθητον	φωνομαχηθήτων		φωνομαχήθητε	φωνομαχηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		φωνομαχῆσαι			φωνομαχήσᾰσθαι		φωνομαχηθῆναι
participle	m	φωνομαχήσᾱς			φωνομαχησᾰ́μενος		φωνομαχηθείς
	f	φωνομαχήσᾱσᾰ			φωνομαχησᾰμένη		φωνομαχηθεῖσᾰ
	n	φωνομαχῆσᾰν			φωνομαχησᾰ́μενον		φωνομαχηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: πεφωνομάχηκᾰ, πεφωνομάχημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεφωνομάχηκᾰ	πεφωνομάχηκᾰς	πεφωνομάχηκε(ν)	πεφωνομαχήκᾰτον	πεφωνομαχήκᾰτον	πεφωνομαχήκᾰμεν	πεφωνομαχήκᾰτε	πεφωνομαχήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεφωνομαχήκω	πεφωνομαχήκῃς	πεφωνομαχήκῃ	πεφωνομαχήκητον	πεφωνομαχήκητον	πεφωνομαχήκωμεν	πεφωνομαχήκητε	πεφωνομαχήκωσῐ(ν)
	optative	πεφωνομαχήκοιμῐ, πεφωνομαχηκοίην	πεφωνομαχήκοις, πεφωνομαχηκοίης	πεφωνομαχήκοι, πεφωνομαχηκοίη	πεφωνομαχήκοιτον	πεφωνομαχηκοίτην	πεφωνομαχήκοιμεν	πεφωνομαχήκοιτε	πεφωνομαχήκοιεν
	imperative		πεφωνομάχηκε	πεφωνομαχηκέτω	πεφωνομαχήκετον	πεφωνομαχηκέτων		πεφωνομαχήκετε	πεφωνομαχηκόντων
middle/ passive	indicative	πεφωνομάχημαι	πεφωνομάχησαι	πεφωνομάχηται	πεφωνομάχησθον	πεφωνομάχησθον	πεφωνομαχήμεθᾰ	πεφωνομάχησθε	πεφωνομάχηνται
	subjunctive	πεφωνομαχημένος ὦ	πεφωνομαχημένος ᾖς	πεφωνομαχημένος ᾖ	πεφωνομαχημένω ἦτον	πεφωνομαχημένω ἦτον	πεφωνομαχημένοι ὦμεν	πεφωνομαχημένοι ἦτε	πεφωνομαχημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεφωνομαχημένος εἴην	πεφωνομαχημένος εἴης	πεφωνομαχημένος εἴη	πεφωνομαχημένω εἴητον/εἶτον	πεφωνομαχημένω εἰήτην/εἴτην	πεφωνομαχημένοι εἴημεν/εἶμεν	πεφωνομαχημένοι εἴητε/εἶτε	πεφωνομαχημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πεφωνομάχησο	πεφωνομαχήσθω	πεφωνομάχησθον	πεφωνομαχήσθων		πεφωνομάχησθε	πεφωνομαχήσθων
		active				middle/passive
infinitive		πεφωνομαχηκέναι				πεφωνομαχῆσθαι
participle	m	πεφωνομαχηκώς				πεφωνομαχημένος
	f	πεφωνομαχηκυῖᾰ				πεφωνομαχημένη
	n	πεφωνομαχηκός				πεφωνομαχημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐπεφωνομαχήκειν, ἐπεφωνομαχήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπεφωνομαχήκειν, ἐπεφωνομαχήκη	ἐπεφωνομαχήκεις, ἐπεφωνομαχήκης	ἐπεφωνομαχήκει(ν)	ἐπεφωνομαχήκετον	ἐπεφωνομαχηκέτην	ἐπεφωνομαχήκεμεν	ἐπεφωνομαχήκετε	ἐπεφωνομαχήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐπεφωνομαχήμην	ἐπεφωνομάχησο	ἐπεφωνομάχητο	ἐπεφωνομάχησθον	ἐπεφωνομαχήσθην	ἐπεφωνομαχήμεθᾰ	ἐπεφωνομάχησθε	ἐπεφωνομάχηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• φωνομαχία (phōnomakhía)

References

• “φωνομαχέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• φωνομαχέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• φωνομαχέω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011