φωνάρα

Greek

Etymology

φωνή (foní) +‎ -άρα (-ára).

Pronunciation

• IPA^(key): /foˈnaɾa/
• Hyphenation: φω‧νά‧ρα

Noun

φωνάρα • (fonára) n (plural φωνάρες)

1. (colloquial) Augmentative of φωνή (foní, “big / loud / great voice”)
2. (colloquial) great singer (singer with exceptional ability)

   Έχω όλους τους δίσκους της, είναι φωνάρα!

   Écho ólous tous dískous tis, eínai fonára!

   I have all her records, she's some singer!

Declension

Declension of φωνάρα

	singular	plural
nominative	φωνάρα (fonára)	φωνάρες (fonáres)
genitive	φωνάρας (fonáras)	φωνάρων (fonáron)
accusative	φωνάρα (fonára)	φωνάρες (fonáres)
vocative	φωνάρα (fonára)	φωνάρες (fonáres)

Antonyms

• φωνίτσα f (fonítsa)
• φωνούλα f (fonoúla)