φθάνω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *dʰgʷʰh₂- (“to come near, nearly reach, pass”). Cognate with Sanskrit धग्नु (dhagnu).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰtʰá.nɔː/ → /ˈɸθa.no/ → /ˈfθa.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰtʰá.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpʰtʰa.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈɸθa.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈfθa.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈfθa.no/

Verb

φθάνω • (phthánō)

1. (transitive, intransitive) to come or do, first or before others
2. (transitive) to be beforehand with, overtake, anticipate (with accusative person)
3. (intransitive) to come or act first

Conjugation

   Present: φθᾰ́νω, φθᾰ́νομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φθᾰ́νω	φθᾰ́νεις	φθᾰ́νει	φθᾰ́νετον	φθᾰ́νετον	φθᾰ́νομεν	φθᾰ́νετε	φθᾰ́νουσῐ(ν)
	subjunctive	φθᾰ́νω	φθᾰ́νῃς	φθᾰ́νῃ	φθᾰ́νητον	φθᾰ́νητον	φθᾰ́νωμεν	φθᾰ́νητε	φθᾰ́νωσῐ(ν)
	optative	φθᾰ́νοιμῐ	φθᾰ́νοις	φθᾰ́νοι	φθᾰ́νοιτον	φθᾰνοίτην	φθᾰ́νοιμεν	φθᾰ́νοιτε	φθᾰ́νοιεν
	imperative		φθᾰ́νε	φθᾰνέτω	φθᾰ́νετον	φθᾰνέτων		φθᾰ́νετε	φθᾰνόντων
middle/ passive	indicative	φθᾰ́νομαι	φθᾰ́νῃ, φθᾰ́νει	φθᾰ́νεται	φθᾰ́νεσθον	φθᾰ́νεσθον	φθᾰνόμεθᾰ	φθᾰ́νεσθε	φθᾰ́νονται
	subjunctive	φθᾰ́νωμαι	φθᾰ́νῃ	φθᾰ́νηται	φθᾰ́νησθον	φθᾰ́νησθον	φθᾰνώμεθᾰ	φθᾰ́νησθε	φθᾰ́νωνται
	optative	φθᾰνοίμην	φθᾰ́νοιο	φθᾰ́νοιτο	φθᾰ́νοισθον	φθᾰνοίσθην	φθᾰνοίμεθᾰ	φθᾰ́νοισθε	φθᾰ́νοιντο
	imperative		φθᾰ́νου	φθᾰνέσθω	φθᾰ́νεσθον	φθᾰνέσθων		φθᾰ́νεσθε	φθᾰνέσθων
		active				middle/passive
infinitive		φθᾰ́νειν				φθᾰ́νεσθαι
participle	m	φθᾰ́νων				φθᾰνόμενος
	f	φθᾰ́νουσᾰ				φθᾰνομένη
	n	φθᾰ́νον				φθᾰνόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔφθᾰνον, ἐφθᾰνόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔφθᾰνον	ἔφθᾰνες	ἔφθᾰνε(ν)	ἐφθᾰ́νετον	ἐφθᾰνέτην	ἐφθᾰ́νομεν	ἐφθᾰ́νετε	ἔφθᾰνον
middle/ passive	indicative	ἐφθᾰνόμην	ἐφθᾰ́νου	ἐφθᾰ́νετο	ἐφθᾰ́νεσθον	ἐφθᾰνέσθην	ἐφθᾰνόμεθᾰ	ἐφθᾰ́νεσθε	ἐφθᾰ́νοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: φθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	φθήσομαι	φθήσῃ, φθήσει	φθήσεται	φθήσεσθον	φθήσεσθον	φθησόμεθᾰ	φθήσεσθε	φθήσονται
	optative	φθησοίμην	φθήσοιο	φθήσοιτο	φθήσοισθον	φθησοίσθην	φθησοίμεθᾰ	φθήσοισθε	φθήσοιντο
					middle
infinitive					φθήσεσθαι
participle	m				φθησόμενος
	f				φθησομένη
	n				φθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔφθᾰσᾰ, ἐφθᾰσᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔφθᾰσᾰ	ἔφθᾰσᾰς	ἔφθᾰσε(ν)	ἐφθᾰ́σᾰτον	ἐφθᾰσᾰ́την	ἐφθᾰ́σᾰμεν	ἐφθᾰ́σᾰτε	ἔφθᾰσᾰν
	subjunctive	φθᾰ́σω	φθᾰ́σῃς	φθᾰ́σῃ	φθᾰ́σητον	φθᾰ́σητον	φθᾰ́σωμεν	φθᾰ́σητε	φθᾰ́σωσῐ(ν)
	optative	φθᾰ́σαιμῐ	φθᾰ́σειᾰς, φθᾰ́σαις	φθᾰ́σειε(ν), φθᾰ́σαι	φθᾰ́σαιτον	φθᾰσαίτην	φθᾰ́σαιμεν	φθᾰ́σαιτε	φθᾰ́σειᾰν, φθᾰ́σαιεν
	imperative		φθᾰ́σον	φθᾰσᾰ́τω	φθᾰ́σᾰτον	φθᾰσᾰ́των		φθᾰ́σᾰτε	φθᾰσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐφθᾰσᾰ́μην	ἐφθᾰ́σω	ἐφθᾰ́σᾰτο	ἐφθᾰ́σᾰσθον	ἐφθᾰσᾰ́σθην	ἐφθᾰσᾰ́μεθᾰ	ἐφθᾰ́σᾰσθε	ἐφθᾰ́σᾰντο
	subjunctive	φθᾰ́σωμαι	φθᾰ́σῃ	φθᾰ́σηται	φθᾰ́σησθον	φθᾰ́σησθον	φθᾰσώμεθᾰ	φθᾰ́σησθε	φθᾰ́σωνται
	optative	φθᾰσαίμην	φθᾰ́σαιο	φθᾰ́σαιτο	φθᾰ́σαισθον	φθᾰσαίσθην	φθᾰσαίμεθᾰ	φθᾰ́σαισθε	φθᾰ́σαιντο
	imperative		φθᾰ́σαι	φθᾰσᾰ́σθω	φθᾰ́σᾰσθον	φθᾰσᾰ́σθων		φθᾰ́σᾰσθε	φθᾰσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		φθᾰ́σαι			φθᾰ́σᾰσθαι
participle	m	φθᾰ́σᾱς			φθᾰσᾰ́μενος
	f	φθᾰ́σᾱσᾰ			φθᾰσᾰμένη
	n	φθᾰ́σᾰν			φθᾰσᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔφθην, ἐφθᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔφθην	ἔφθης	ἔφθη	ἔφθητον	ἐφθήτην	ἔφθημεν	ἔφθητε	ἔφθησᾰν
	subjunctive	φθῶ	φθῇς	φθῇ	φθῆτον	φθῆτον	φθῶμεν	φθῆτε	φθῶσῐ(ν)
	optative	φθαίην	φθαίης	φθαίη	φθαῖτον, φθαίητον	φθαίτην, φθαιήτην	φθαῖμεν, φθαίημεν	φθαῖτε, φθαίητε	φθαῖεν, φθαίησᾰν
	imperative		φθῆθῐ	φθήτω	φθῆτον	φθήτων		φθῆτε	φθᾰ́ντων
middle	indicative	ἐφθᾰ́μην	ἔφθω	ἔφθᾰτο	ἔφθᾰσθον	ἐφθᾰ́σθην	ἐφθᾰ́μεθᾰ	ἔφθᾰσθε	ἔφθᾰντο
	subjunctive	φθῶμαι	φθῇ	φθῆται	φθῆσθον	φθῆσθον	φθώμεθᾰ	φθῆσθε	φθῶνται
	optative	φθαίμην	φθαῖο	φθαῖτο	φθαῖσθον	φθαίσθην	φθαίμεθᾰ	φθαῖσθε	φθαῖντο
	imperative		φθῶ	φθᾰ́σθω	φθᾰ́σθον	φθᾰ́σθων		φθᾰ́σθε	φθᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		φθῆναι			φθᾰ́σθαι
participle	m	φθᾱ́ς			φθᾰ́μενος
	f	φθᾶσᾰ			φθᾰμένη
	n	φθᾰ́ν			φθᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἔφθᾰκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔφθᾰκᾰ	ἔφθᾰκᾰς	ἔφθᾰκε(ν)	ἐφθᾰ́κᾰτον	ἐφθᾰ́κᾰτον	ἐφθᾰ́κᾰμεν	ἐφθᾰ́κᾰτε	ἐφθᾰ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐφθᾰ́κω	ἐφθᾰ́κῃς	ἐφθᾰ́κῃ	ἐφθᾰ́κητον	ἐφθᾰ́κητον	ἐφθᾰ́κωμεν	ἐφθᾰ́κητε	ἐφθᾰ́κωσῐ(ν)
	optative	ἐφθᾰ́κοιμῐ, ἐφθᾰκοίην	ἐφθᾰ́κοις, ἐφθᾰκοίης	ἐφθᾰ́κοι, ἐφθᾰκοίη	ἐφθᾰ́κοιτον	ἐφθᾰκοίτην	ἐφθᾰ́κοιμεν	ἐφθᾰ́κοιτε	ἐφθᾰ́κοιεν
	imperative		ἔφθᾰκε	ἐφθᾰκέτω	ἐφθᾰ́κετον	ἐφθᾰκέτων		ἐφθᾰ́κετε	ἐφθᾰκόντων
		active
infinitive		ἐφθᾰκέναι
participle	m	ἐφθᾰκώς
	f	ἐφθᾰκυῖᾰ
	n	ἐφθᾰκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

• Greek: φτάνω (ftáno)

Further reading

• “φθάνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “φθάνω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “φθάνω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• φθάνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• φθάνω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “φθάνω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G5348 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfθa.no/
• Hyphenation: φθά‧νω

Verb

φθάνω • (ftháno) (past έφθασα, passive —)

1. (more formal) Alternative form of φτάνω (ftáno)

Conjugation

φθάνω   (active forms only plus passive perfect participle)

	Active voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	φθάνω	φθάσω
2 sg	φθάνεις	φθάσεις
3 sg	φθάνει	φθάσει
1 pl	φθάνουμε, [‑ομε]	φθάσουμε, [‑ομε]
2 pl	φθάνετε	φθάσετε
3 pl	φθάνουν(ε)	φθάσουν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	έφθανα	έφθασα
2 sg	έφθανες	έφθασες
3 sg	έφθανε	έφθασε
1 pl	φθάναμε	φθάσαμε
2 pl	φθάνατε	φθάσατε
3 pl	έφθαναν, φθάναν(ε)	έφθασαν, φθάσαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα φθάνω ➤	θα φθάσω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα φθάνεις, …	θα φθάσεις, …
	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … φθάσει	είμαι, είσαι, … φθασμένος, ‑η, ‑ο ➤ (also passive voice)
Past perfect ➤	είχα, είχες, … φθάσει	ήμουν, ήσουν, … φθασμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … φθάσει	θα είμαι, θα είσαι, … φθασμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	φθάνε	φθάσε
2 pl	φθάνετε	φθάστε
Other forms
Active present participle ➤	φθάνοντας ➤
Active perfect participle ➤	έχοντας φθάσει ➤
Passive perfect participle ➤	φθασμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form ➤	φθάσει
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Derived terms

• καταφθάνω (kataftháno)

Related terms

• προφθάνω (proftháno)