υπακούω

See also: ὑπακούω

Greek

Etymology

From Ancient Greek ὑπακούω (hupakoúō).

Verb

υπακούω • (ypakoúo) (past υπάκουσα)

1. to obey, comply, be obedient

   Εκείνα τα παιδιά δεν υπακούνε ποτέ τους γονείς τους.

   Ekeína ta paidiá den ypakoúne poté tous goneís tous.

   Those children never obey their parents.

Conjugation

υπακούω (active forms only)

	Active voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	υπακούω	υπακούσω
2 sg	υπακούς, {υπακούεις}1	υπακούσεις
3 sg	υπακούει	υπακούσει
1 pl	υπακούμε, {υπακούομε}, (υπακούουμε)	υπακούσουμε, [‑ομε]
2 pl	υπακούτε, {υπακούετε}	υπακούσετε
3 pl	υπακούν(ε), {υπακούουν}	υπακούσουν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	υπάκουγα	υπάκουσα
2 sg	υπάκουγες	υπάκουσες
3 sg	υπάκουγε	υπάκουσε
1 pl	υπακούγαμε	υπακούσαμε
2 pl	υπακούγατε	υπακούσατε
3 pl	υπάκουγαν, υπακούγαν(ε)	υπάκουσαν, υπακούσαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα υπακούω ➤	θα υπακούσω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα υπακούς / {υπακούεις}, …	θα υπακούσεις, …
	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … υπακούσει
Past perfect ➤	είχα, είχες, … υπακούσει
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … υπακούσει
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	υπάκουγε	υπάκουσε
2 pl	υπακούτε	υπακούστε
Other forms
Active present participle ➤	υπακούγοντας, {υπακούοντας}1 ➤
Active perfect participle ➤	έχοντας υπακούσει ➤
Passive perfect participle ➤	➤
Nonfinite form ➤	υπακούσει
Notes     Appendix:Greek verbs	1. Rare forms like {υπακούεις} after the ancient ὑπακούω are found in literature and dialectal speech.  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• υπακοή f (ypakoḯ, “obedience”)
• υπάκουος (ypákouos, “obedient”)