υδρόφιλος

Greek

Etymology

Borrowed from French hydrophile, a French-coined term adopted into Greek, equivalent to υδρό- (ydró-, “water, hydro-”) +‎ -φιλος (-filos, “friend of, -phile”). First attested 1888.

Pronunciation

IPA^(key): /iˈðrofilos/
Hyphenation: υ‧δρό‧φι‧λος

Adjective

υδρόφιλος • (ydrófilos) m (feminine υδρόφιλη, neuter υδρόφιλο)

(chemistry, physics) hydrophilic
water loving (of wetland plants)

Declension

Declension of υδρόφιλος
	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	υδρόφιλος (ydrófilos)	υδρόφιλη (ydrófili)	υδρόφιλο (ydrófilo)	υδρόφιλοι (ydrófiloi)	υδρόφιλες (ydrófiles)	υδρόφιλα (ydrófila)
genitive	υδρόφιλου (ydrófilou)	υδρόφιλης (ydrófilis)	υδρόφιλου (ydrófilou)	υδρόφιλων (ydrófilon)	υδρόφιλων (ydrófilon)	υδρόφιλων (ydrófilon)
accusative	υδρόφιλο (ydrófilo)	υδρόφιλη (ydrófili)	υδρόφιλο (ydrófilo)	υδρόφιλους (ydrófilous)	υδρόφιλες (ydrófiles)	υδρόφιλα (ydrófila)
vocative	υδρόφιλε (ydrófile)	υδρόφιλη (ydrófili)	υδρόφιλο (ydrófilo)	υδρόφιλοι (ydrófiloi)	υδρόφιλες (ydrófiles)	υδρόφιλα (ydrófila)