τοπικός

Ancient Greek

Etymology

From τόπος (tópos, “a place”) +‎ -ῐκός (-ikós, adjectival suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /to.pi.kós/ → /to.piˈkos/ → /to.piˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /to.pi.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /to.piˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /to.piˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /to.piˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /to.piˈkos/

Adjective

τοπῐκός • (topikós) m (feminine τοπῐκή, neuter τοπῐκόν); first/second declension

1. of or for place, in respect to place
   1. local
   2. (of medicine) to be applied locally, topical
2. concerning topoi or commonplaces

Inflection

First and second declension of τοπῐκός; τοπῐκή; τοπῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		τοπῐκός topikós	τοπῐκή topikḗ	τοπῐκόν topikón		τοπῐκώ topikṓ	τοπῐκᾱ́ topikā́	τοπῐκώ topikṓ		τοπῐκοί topikoí	τοπῐκαί topikaí	τοπῐκᾰ́ topiká
Genitive		τοπῐκοῦ topikoû	τοπῐκῆς topikês	τοπῐκοῦ topikoû		τοπῐκοῖν topikoîn	τοπῐκαῖν topikaîn	τοπῐκοῖν topikoîn		τοπῐκῶν topikôn	τοπῐκῶν topikôn	τοπῐκῶν topikôn
Dative		τοπῐκῷ topikôi	τοπῐκῇ topikêi	τοπῐκῷ topikôi		τοπῐκοῖν topikoîn	τοπῐκαῖν topikaîn	τοπῐκοῖν topikoîn		τοπῐκοῖς topikoîs	τοπῐκαῖς topikaîs	τοπῐκοῖς topikoîs
Accusative		τοπῐκόν topikón	τοπῐκήν topikḗn	τοπῐκόν topikón		τοπῐκώ topikṓ	τοπῐκᾱ́ topikā́	τοπῐκώ topikṓ		τοπῐκούς topikoús	τοπῐκᾱ́ς topikā́s	τοπῐκᾰ́ topiká
Vocative		τοπῐκέ topiké	τοπῐκή topikḗ	τοπῐκόν topikón		τοπῐκώ topikṓ	τοπῐκᾱ́ topikā́	τοπῐκώ topikṓ		τοπῐκοί topikoí	τοπῐκαί topikaí	τοπῐκᾰ́ topiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		τοπῐκῶς topikôs				τοπῐκώτερος topikṓteros				τοπῐκώτᾰτος topikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Latin: topica
  • Catalan: tòpic
  • → English: topic

References

• “τοπικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “τοπικός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• τοπικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek τοπῐκός (topikós) with semantic loan from French topique (in the medical sense) and local.

Pronunciation

• IPA^(key): /to.piˈkos/
• Hyphenation: το‧πι‧κός

Adjective

τοπικός • (topikós) m (feminine τοπική, neuter τοπικό)

1. local (from or in a nearby location)
2. (medicine) topical, local (applied to a localized part of the body)

   τοπική αναισθησία ― topikí anaisthisía ― local anaesthesia

Declension

Declension of τοπικός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	τοπικός (topikós)	τοπική (topikí)	τοπικό (topikó)		τοπικοί (topikoí)	τοπικές (topikés)	τοπικά (topiká)
genitive	τοπικού (topikoú)	τοπικής (topikís)	τοπικού (topikoú)		τοπικών (topikón)	τοπικών (topikón)	τοπικών (topikón)
accusative	τοπικό (topikó)	τοπική (topikí)	τοπικό (topikó)		τοπικούς (topikoús)	τοπικές (topikés)	τοπικά (topiká)
vocative	τοπικέ (topiké)	τοπική (topikí)	τοπικό (topikó)		τοπικοί (topikoí)	τοπικές (topikés)	τοπικά (topiká)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο τοπικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο τοπικός, etc.)