Jump to content

τολμηρός

From Wiktionary, the free dictionary

Ancient Greek

[edit]

Etymology

[edit]

From τολμάω (tolmáō) +‎ -ρός (-rós).

Pronunciation

[edit]
 

Adjective

[edit]

τολμηρός (tolmērósm (feminine τολμηρᾱ́, neuter τολμηρόν); first/second declension

  1. daring, bold
  2. enduring, steadfast

Inflection

[edit]

Descendants

[edit]
  • Greek: τολμηρός (tolmirós)

Further reading

[edit]

Greek

[edit]

Adjective

[edit]

τολμηρός (tolmirósm (feminine τολμηρή, neuter τολμηρό)

  1. bold, courageous, daring, intrepid
  2. risque, racy

Declension

[edit]
Declension of τολμηρός
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative τολμηρός (tolmirós) τολμηρή (tolmirí) τολμηρό (tolmiró) τολμηροί (tolmiroí) τολμηρές (tolmirés) τολμηρά (tolmirá)
genitive τολμηρού (tolmiroú) τολμηρής (tolmirís) τολμηρού (tolmiroú) τολμηρών (tolmirón) τολμηρών (tolmirón) τολμηρών (tolmirón)
accusative τολμηρό (tolmiró) τολμηρή (tolmirí) τολμηρό (tolmiró) τολμηρούς (tolmiroús) τολμηρές (tolmirés) τολμηρά (tolmirá)
vocative τολμηρέ (tolmiré) τολμηρή (tolmirí) τολμηρό (tolmiró) τολμηροί (tolmiroí) τολμηρές (tolmirés) τολμηρά (tolmirá)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο τολμηρός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο τολμηρός, etc.)

[edit]