τέτανος

Ancient Greek

Etymology

From τετανός (tetanós, “stretched, rigid”), a reduplicated formation from τείνω (teínō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /té.ta.nos/ → /ˈte.ta.nos/ → /ˈte.ta.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /té.ta.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈte.ta.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈte.ta.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈte.ta.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈte.ta.nos/

Noun

τέτᾰνος • (tétanos) m (genitive τετᾰ́νου); second declension

1. Convulsive tension, tetanus.
   1. an erection of the penis.

Inflection

Second declension of ὁ τέτᾰνος; τοῦ τετᾰ́νου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ τέτᾰνος ho tétanos	τὼ τετᾰ́νω tṑ tetánō	οἱ τέτᾰνοι hoi tétanoi
Genitive	τοῦ τετᾰ́νου toû tetánou	τοῖν τετᾰ́νοιν toîn tetánoin	τῶν τετᾰ́νων tôn tetánōn
Dative	τῷ τετᾰ́νῳ tôi tetánōi	τοῖν τετᾰ́νοιν toîn tetánoin	τοῖς τετᾰ́νοις toîs tetánois
Accusative	τὸν τέτᾰνον tòn tétanon	τὼ τετᾰ́νω tṑ tetánō	τοὺς τετᾰ́νους toùs tetánous
Vocative	τέτᾰνε tétane	τετᾰ́νω tetánō	τέτᾰνοι tétanoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → English: tetanus

References

• “τέτανος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

Greek

Noun

τέτανος • (tétanos) m (uncountable)

1. (medicine) tetanus, lockjaw

Declension

	singular
nominative	τέτανος (tétanos)
genitive	τετάνου (tetánou)
accusative	τέτανο (tétano)
vocative	τέτανε (tétane)

Related terms

• αντιτετανικός (antitetanikós, “antitetanus”, adjective)

 

Further reading

• τέτανος on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el