τέτανος

Ancient Greek

Etymology

From τετανός (tetanós, “stretched, rigid”), a reduplicated formation from τείνω (teínō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /té.ta.nos/ → /ˈte.ta.nos/ → /ˈte.ta.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /té.ta.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈte.ta.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈte.ta.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈte.ta.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈte.ta.nos/

Noun

τέτᾰνος • (tétănos) m (genitive τετᾰ́νου); second declension

1. Convulsive tension, tetanus.
   1. an erection of the penis.

Inflection

Second declension of ὁ τέτᾰνος; τοῦ τετᾰ́νου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ τέτᾰνος ho tétănos	τὼ τετᾰ́νω tṑ tetắnō	οἱ τέτᾰνοι hoi tétănoi
Genitive	τοῦ τετᾰ́νου toû tetắnou	τοῖν τετᾰ́νοιν toîn tetắnoin	τῶν τετᾰ́νων tôn tetắnōn
Dative	τῷ τετᾰ́νῳ tôi tetắnōi	τοῖν τετᾰ́νοιν toîn tetắnoin	τοῖς τετᾰ́νοις toîs tetắnois
Accusative	τὸν τέτᾰνον tòn tétănon	τὼ τετᾰ́νω tṑ tetắnō	τοὺς τετᾰ́νους toùs tetắnous
Vocative	τέτᾰνε tétăne	τετᾰ́νω tetắnō	τέτᾰνοι tétănoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → English: tetanus

References

• “τέτανος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

Greek

Noun

τέτανος • (tétanos) m (uncountable)

1. (medicine) tetanus, lockjaw

Declension

Declension of τέτανος

	singular
nominative	τέτανος (tétanos)
genitive	τετάνου (tetánou)
accusative	τέτανο (tétano)
vocative	τέτανε (tétane)

Related terms

• αντιτετανικός (antitetanikós, “antitetanus”, adjective)

Further reading

• τέτανος on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el