σύμφωνος

Ancient Greek

Etymology

From σῠν- (sun-, “with, together”) +‎ φωνή (phōnḗ, “sound, tone”) +‎ -ος (-os).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sým.pʰɔː.non/ → /ˈsym.ɸo.non/ → /ˈsim.fo.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sým.pʰɔː.non/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈsym.pʰo.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsym.ɸo.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsym.fo.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsim.fo.non/

Adjective

σῠ́μφωνος • (súmphōnos) m or f (neuter σῠ́μφωνον); second declension

1. agreeing in sound, harmonious

Declension

Second declension of σῠ́μφωνος; σῠ́μφωνον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		σῠ́μφωνος súmphōnos	σῠ́μφωνον súmphōnon		σῠμφώνω sumphṓnō	σῠμφώνω sumphṓnō		σῠ́μφωνοι súmphōnoi	σῠ́μφωνᾰ súmphōna
Genitive		σῠμφώνου sumphṓnou	σῠμφώνου sumphṓnou		σῠμφώνοιν sumphṓnoin	σῠμφώνοιν sumphṓnoin		σῠμφώνων sumphṓnōn	σῠμφώνων sumphṓnōn
Dative		σῠμφώνῳ sumphṓnōi	σῠμφώνῳ sumphṓnōi		σῠμφώνοιν sumphṓnoin	σῠμφώνοιν sumphṓnoin		σῠμφώνοις sumphṓnois	σῠμφώνοις sumphṓnois
Accusative		σῠ́μφωνον súmphōnon	σῠ́μφωνον súmphōnon		σῠμφώνω sumphṓnō	σῠμφώνω sumphṓnō		σῠμφώνους sumphṓnous	σῠ́μφωνᾰ súmphōna
Vocative		σῠ́μφωνε súmphōne	σῠ́μφωνον súmphōnon		σῠμφώνω sumphṓnō	σῠμφώνω sumphṓnō		σῠ́μφωνοι súmphōnoi	σῠ́μφωνᾰ súmphōna
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		σῠμφώνως sumphṓnōs			σῠμφωνότερος sumphōnóteros			σῠμφωνότᾰτος sumphōnótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• συμφωνέω (sumphōnéō)
• σῠ́μφωνον (súmphōnon)
• συμφωνία (sumphōnía)

Further reading

• “σύμφωνος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σύμφωνος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G4859 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • accordant idem, page 7.
  • attuned idem, page 52.
  • compatible idem, page 150.
  • concordant idem, page 156.
  • consistent idem, page 163.
  • consonant with idem, page 164.
  • correspondent idem, page 176.
  • harmonious idem, page 386.
  • harmony idem, page 386.

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsiɱfonos/

Adjective

σύμφωνος • (sýmfonos) m (feminine σύμφωνη, neuter σύμφωνο)

1. agreed, in agreement
2. coherent, congruent

Declension

Declension of σύμφωνος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	σύμφωνος (sýmfonos)	σύμφωνη (sýmfoni)	σύμφωνο (sýmfono)		σύμφωνοι (sýmfonoi)	σύμφωνες (sýmfones)	σύμφωνα (sýmfona)
genitive	σύμφωνου (sýmfonou)	σύμφωνης (sýmfonis)	σύμφωνου (sýmfonou)		σύμφωνων (sýmfonon)	σύμφωνων (sýmfonon)	σύμφωνων (sýmfonon)
accusative	σύμφωνο (sýmfono)	σύμφωνη (sýmfoni)	σύμφωνο (sýmfono)		σύμφωνους (sýmfonous)	σύμφωνες (sýmfones)	σύμφωνα (sýmfona)
vocative	σύμφωνε (sýmfone)	σύμφωνη (sýmfoni)	σύμφωνο (sýmfono)		σύμφωνοι (sýmfonoi)	σύμφωνες (sýmfones)	σύμφωνα (sýmfona)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο σύμφωνος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο σύμφωνος, etc.)

Related terms

• συμφωνία f (symfonía, “agreement”)
• σύμφωνο n (sýmfono, “consonant”)
• σύμφωνα (sýmfona, “accordingly”)
• συμφωνώ (symfonó, “agree”)