συντρίμμι
Greek
[edit]Etymology
[edit]Inherited from Ancient Greek *συντρίμμιον (*suntrímmion), diminutive of σύντριμμα (súntrimma, “ruin”).[1]
Pronunciation
[edit]Noun
[edit]συντρίμμι • (syntrímmi) n (plural συντρίμμια)
Declension
[edit]| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | συντρίμμι (syntrímmi) | συντρίμμια (syntrímmia) |
| genitive | συντριμμιού (syntrimmioú) | συντριμμιών (syntrimmión) |
| accusative | συντρίμμι (syntrímmi) | συντρίμμια (syntrímmia) |
| vocative | συντρίμμι (syntrímmi) | συντρίμμια (syntrímmia) |
References
[edit]- ^ συντρίμμι, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language