Jump to content

συγκοπή

From Wiktionary, the free dictionary

Ancient Greek

[edit]

Etymology

[edit]

From συγκόπτω (sunkóptō, cut up) +‎ ().

Pronunciation

[edit]
 

Noun

[edit]

σῠγκοπή (sunkopḗf (genitive σῠγκοπῆς); first declension

  1. a cutting up, cutting into small pieces
    • Periplus of the Erythraean Sea 6
    • Longinus 42
    1. (grammar) syncope, cutting a word short by striking out one or more letters
  2. collision
  3. sudden loss of strength, syncope

Inflection

[edit]

Descendants

[edit]
  • French: syncope
  • Greek: συγκοπή (sygkopí)
  • Late Latin: syncope

Further reading

[edit]

Greek

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Ancient Greek συγκοπή (sunkopḗ).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /siŋ.ɡo.ˈpi/
  • Hyphenation: συ‧γκο‧πή

Noun

[edit]

συγκοπή (sygkopíf (plural συγκοπές)

  1. (medicine) syncope, cardiac arrest, fainting, missed heartbeats
    Έπαθε συγκοπή. Συγκοπή καρδίας, που δυστυχώς ήταν μοιραία.
    Épathe sygkopí. Sygkopí kardías, pou dystychós ítan moiraía.
    He suffered a syncope. A cardiac arrest, which unfortunately was fatal.
  2. (music) syncopation
  3. (grammar, phonology, phonetics)[1] The loss or elision of a vowel between two consonants from the interior of a word. Similar to syncope, contraction.
    e.g. περιπατώ > περπατώ (perpató) syncope of -ι-

Declension

[edit]
singular plural
nominative συγκοπή (sygkopí) συγκοπές (sygkopés)
genitive συγκοπής (sygkopís) συγκοπών (sygkopón)
accusative συγκοπή (sygkopí) συγκοπές (sygkopés)
vocative συγκοπή (sygkopí) συγκοπές (sygkopés)
[edit]

References

[edit]
  1. ^ συγκοπή, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language