στομωμένος
Greek
[edit]Etymology
[edit]Passive participle of στομώνω (stomóno), from Ancient Greek στομόω (stomóō, “to muzzle, to gag”), from στόμα (stóma, “the mouth”).
Adjective
[edit]στομωμένος • (stomoménos) m (feminine στομωμένη, neuter στομωμένο)
Declension
[edit]| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | στομωμένος (stomoménos) | στομωμένη (stomoméni) | στομωμένο (stomoméno) | στομωμένοι (stomoménoi) | στομωμένες (stomoménes) | στομωμένα (stomoména) | |
| genitive | στομωμένου (stomoménou) | στομωμένης (stomoménis) | στομωμένου (stomoménou) | στομωμένων (stomoménon) | στομωμένων (stomoménon) | στομωμένων (stomoménon) | |
| accusative | στομωμένο (stomoméno) | στομωμένη (stomoméni) | στομωμένο (stomoméno) | στομωμένους (stomoménous) | στομωμένες (stomoménes) | στομωμένα (stomoména) | |
| vocative | στομωμένε (stomoméne) | στομωμένη (stomoméni) | στομωμένο (stomoméno) | στομωμένοι (stomoménoi) | στομωμένες (stomoménes) | στομωμένα (stomoména) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο στομωμένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο στομωμένος, etc.)