στοίχος

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek στοῖχος (stoîkhos).

Noun

στοίχος • (stoíchos) m (plural στοίχοι)

1. row, line

Declension

Declension of στοίχος

	singular	plural
nominative	στοίχος (stoíchos)	στοίχοι (stoíchoi)
genitive	στοίχου (stoíchou)	στοίχων (stoíchon)
accusative	στοίχο (stoícho)	στοίχους (stoíchous)
vocative	στοίχε (stoíche)	στοίχοι (stoíchoi)

Further reading

• στοίχος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language