σιωπηρός

Greek

Adjective

σιωπηρός • (siopirós) m (feminine σιωπηρή, neuter σιωπηρό)

1. tacit, silent, unsaid

Declension

Declension of σιωπηρός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	σιωπηρός (siopirós)	σιωπηρή (siopirí)	σιωπηρό (siopiró)		σιωπηροί (siopiroí)	σιωπηρές (siopirés)	σιωπηρά (siopirá)
genitive	σιωπηρού (siopiroú)	σιωπηρής (siopirís)	σιωπηρού (siopiroú)		σιωπηρών (siopirón)	σιωπηρών (siopirón)	σιωπηρών (siopirón)
accusative	σιωπηρό (siopiró)	σιωπηρή (siopirí)	σιωπηρό (siopiró)		σιωπηρούς (siopiroús)	σιωπηρές (siopirés)	σιωπηρά (siopirá)
vocative	σιωπηρέ (siopiré)	σιωπηρή (siopirí)	σιωπηρό (siopiró)		σιωπηροί (siopiroí)	σιωπηρές (siopirés)	σιωπηρά (siopirá)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο σιωπηρός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο σιωπηρός, etc.)

Related terms

• σιωπηρά (siopirá, “silently, tacitly”)
• σιωπηρώς (siopirós, “silently, tacitly”)