σεύω

Ancient Greek

Etymology

Beekes considers the etymology uncertain. Frisk and Chantraine both consider it to be related to κινέω (kinéō) and κίω (kíō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sěu̯.ɔː/ → /ˈse.βo/ → /ˈse.vo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sěu̯.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈse.wo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈse.βo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈse.vo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈse.vo/

Verb

σεύω • (seúō)

1. to chase, drive, impel
2. (middle voice) to rush, hasten, hurry

Conjugation

   Present: σεύω, σεύομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σεύω	σεύεις	σεύει	σεύετον	σεύετον	σεύομεν	σεύετε	σεύουσῐ(ν)
	subjunctive	σεύω, σεύωμῐ	σεύῃς, σεύῃσθᾰ	σεύῃ, σεύῃσῐ	σεύητον	σεύητον	σεύωμεν	σεύητε	σεύωσῐ(ν)
	optative	σεύοιμῐ	σεύοισ(θᾰ)	σεύοι	σεύοιτον	σευοίτην	σεύοιμεν	σεύοιτε	σεύοιεν
	imperative		σεῦε	σευέτω	σεύετον	σευέτων		σεύετε	σευόντων
middle/ passive	indicative	σεύομαι	σεύεαι	σεύεται	σεύεσθον	σεύεσθον	σευόμε(σ)θᾰ	σεύεσθε	σεύονται
	subjunctive	σεύωμαι	σεύηαι	σεύηται	σεύησθον	σεύησθον	σευώμε(σ)θᾰ	σεύησθε	σεύωνται
	optative	σευοίμην	σεύοιο	σεύοιτο	σεύοισθον	σευοίσθην	σευοίμε(σ)θᾰ	σεύοισθε	σευοίᾰτο
	imperative		σεύεο	σευέσθω	σεύεσθον	σευέσθων		σεύεσθε	σευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		σεύειν/σευέμεν(αι)/σευμέναι				σεύεσθαι
participle	m	σεύων				σευόμενος
	f	σεύουσᾰ				σευομένη
	n	σεῦον				σευόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔσσευον, ἐσσευόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσσευον	ἔσσευες	ἔσσευε(ν)	ἐσσεύετον	ἐσσευέτην	ἐσσεύομεν	ἐσσεύετε	ἔσσευον
middle/ passive	indicative	ἐσσευόμην	ἐσσεύου	ἐσσεύετο	ἐσσεύεσθον	ἐσσευέσθην	ἐσσευόμε(σ)θᾰ	ἐσσεύεσθε	ἐσσεύοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: σεύεσκον, σευεσκόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σεύεσκον	σεύεσκες	σεύεσκε(ν)	σευέσκετον	σευεσκέτην	σευέσκομεν	σευέσκετε	σεύεσκον
middle/ passive	indicative	σευεσκόμην	σευέσκου	σευέσκετο	σευέσκεσθον	σευεσκέσθην	σευεσκόμε(σ)θᾰ	σευέσκεσθε	σευέσκοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔσσευᾰ, ἐσσευᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσσευᾰ	ἔσσευᾰς	ἔσσευε(ν)	ἐσσεύᾰτον	ἐσσευᾰ́την	ἐσσεύᾰμεν	ἐσσεύᾰτε	ἔσσευᾰν
	subjunctive	σεύω	σεύῃς	σεύῃ	σεύητον	σεύητον	σεύωμεν	σεύητε	σεύωσῐ(ν)
	optative	σεύαιμῐ	σεύειᾰς, σεύαις	σεύειε(ν), σεύαι	σεύαιτον	σευαίτην	σεύαιμεν	σεύαιτε	σεύειᾰν, σεύαιεν
	imperative		σεῦον	σευᾰ́τω	σεύᾰτον	σευᾰ́των		σεύᾰτε	σευᾰ́ντων
middle	indicative	ἐσσευᾰ́μην	ἐσσεύω	ἐσσεύᾰτο	ἐσσεύᾰσθον	ἐσσευᾰ́σθην	ἐσσευᾰ́μεθᾰ	ἐσσεύᾰσθε	ἐσσεύᾰντο
	subjunctive	σεύωμαι	σεύῃ	σεύηται	σεύησθον	σεύησθον	σευώμεθᾰ	σεύησθε	σεύωνται
	optative	σευαίμην	σεύαιο	σεύαιτο	σεύαισθον	σευαίσθην	σευαίμεθᾰ	σεύαισθε	σεύαιντο
	imperative		σεῦαι	σευᾰ́σθω	σεύᾰσθον	σευᾰ́σθων		σεύᾰσθε	σευᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		σεῦαι			σεύᾰσθαι
participle	m	σεύᾱς			σευᾰ́μενος
	f	σεύᾱσᾰ			σευᾰμένη
	n	σεῦᾰν			σευᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: σεῦᾰ, σευᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σεῦᾰ	σεῦᾰς	σεῦε(ν)	σεύᾰτον	σευᾰ́την	σεύᾰμεν	σεύᾰτε	σεῦᾰν
middle	indicative	σευᾰ́μην	σεύᾰο	σεύᾰτο	σεύᾰσθον	σευᾰ́σθην	σευᾰ́με(σ)θᾰ	σεύᾰσθε	σεύᾰντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔσσῠον, ἐσσῠόμην, ἐσῠ́θην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσσῠον	ἔσσῠες	ἔσσῠε(ν)	ἐσσῠ́ετον	ἐσσῠέτην	ἐσσῠ́ομεν	ἐσσῠ́ετε	ἔσσῠον
	subjunctive	σῠ́ω	σῠ́ῃς	σῠ́ῃ	σῠ́ητον	σῠ́ητον	σῠ́ωμεν	σῠ́ητε	σῠ́ωσῐ(ν)
	optative	σῠ́οιμῐ	σῠ́οις	σῠ́οι	σῠ́οιτον	σῠοίτην	σῠ́οιμεν	σῠ́οιτε	σῠ́οιεν
	imperative		σῠ́ε	σῠέτω	σῠ́ετον	σῠέτων		σῠ́ετε	σῠόντων
middle	indicative	ἐσσῠόμην	ἔσσυο	ἔσσυτο	ἐσσῠ́εσθον	ἐσσῠέσθην	ἐσσῠόμεθᾰ	ἐσσῠ́εσθε	ἐσσῠ́οντο
	subjunctive	σῠ́ωμαι	σῠ́ῃ	σῠ́ηται	σῠ́ησθον	σῠ́ησθον	σῠώμεθᾰ	σῠ́ησθε	σῠ́ωνται
	optative	σῠοίμην	σῠ́οιο	σῠ́οιτο	σῠ́οισθον	σῠοίσθην	σῠοίμεθᾰ	σῠ́οισθε	σῠ́οιντο
	imperative		σῠοῦ	σῠέσθω	σῠ́εσθον	σῠέσθων		σῠ́εσθε	σῠέσθων
passive	indicative	ἐσῠ́θην	ἐσῠ́θης	ἐσῠ́θη	ἐσῠ́θητον	ἐσῠθήτην	ἐσῠ́θημεν	ἐσῠ́θητε	ἐσῠ́θησᾰν
	subjunctive	σῠθῶ	σῠθῇς	σῠθῇ	σῠθῆτον	σῠθῆτον	σῠθῶμεν	σῠθῆτε	σῠθῶσῐ(ν)
	optative	σῠθείην	σῠθείης	σῠθείη	σῠθεῖτον, σῠθείητον	σῠθείτην, σῠθειήτην	σῠθεῖμεν, σῠθείημεν	σῠθεῖτε, σῠθείητε	σῠθεῖεν, σῠθείησᾰν
	imperative		σῠ́θητῐ	σῠθήτω	σῠ́θητον	σῠθήτων		σῠ́θητε	σῠθέντων
		active			middle		passive
infinitive		σῠεῖν			σῠέσθαι		σῠθῆναι
participle	m	σῠών			σῠόμενος		σῠθείς
	f	σῠοῦσᾰ			σῠομένη		σῠθεῖσᾰ
	n	σῠόν			σῠόμενον		σῠθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: σῠ́ον, σῠόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σῠ́ον	σῠ́ες	σῠ́ε(ν)	σῠ́ετον	σῠέτην	σῠ́ομεν	σῠ́ετε	σῠ́ον
middle	indicative	σῠόμην	σῠ́εο	σύτο	σῠ́εσθον	σῠέσθην	σῠόμε(σ)θᾰ	σῠ́εσθε	σῠ́οντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἔσσῠμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἔσσῠμαι	ἔσσῠσαι	ἔσσῠται	ἔσσῠσθον	ἔσσῠσθον	ἐσσῠ́μεθᾰ	ἔσσῠσθε	ἔσσῠνται
	subjunctive	ἐσσύμενος ὦ	ἐσσύμενος ᾖς	ἐσσύμενος ᾖ	ἐσσύμενω ἦτον	ἐσσύμενω ἦτον	ἐσσύμενοι ὦμεν	ἐσσύμενοι ἦτε	ἐσσύμενοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐσσύμενος εἴην	ἐσσύμενος εἴης	ἐσσύμενος εἴη	ἐσσύμενω εἴητον/εἶτον	ἐσσύμενω εἰήτην/εἴτην	ἐσσύμενοι εἴημεν/εἶμεν	ἐσσύμενοι εἴητε/εἶτε	ἐσσύμενοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἔσσῠσο	ἐσσῠ́σθω	ἔσσῠσθον	ἐσσῠ́σθων		ἔσσῠσθε	ἐσσῠ́σθων
infinitive						ἐσσῠ́σθαι
participle	m					ἐσσύμενος
	f					ἐσσύμενη
	n					ἐσσύμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: σεσῠ́αμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	σεσῠ́αμαι	σεσῠ́ασαι	σεσῠ́αται	σεσῠ́ασθον	σεσῠ́ασθον	σεσῠάμεθᾰ	σεσῠ́ασθε	σεσῠ́ανται
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀνασεύω (anaseúō)
• ἀποσεύω (aposeúō)
• διασεύομαι (diaseúomai)
• ἐκσεύω (ekseúō)
• ἐπισσεύω (episseúō)
• κατασεύω (kataseúō)
• λαοσσόος (laossóos)
• μετασσεύομαι (metasseúomai)

 

Further reading

• “σεύω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• σεύω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• σεύω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “σεύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • hasten idem, page 387.
  • hurry idem, page 411.
  • rush idem, page 727.
  • speed idem, page 800.