πρόσταγμα
Jump to navigation
Jump to search
Ancient Greek
[edit]Etymology
[edit]From προστάσσω (prostássō, “to place or post at a place”) + -μᾰ (-ma).
Pronunciation
[edit]- (5th BCE Attic) IPA(key): /prós.taŋ.ma/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈpros.taɡ.ma/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈpros.taɣ.ma/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈpros.taɣ.ma/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈpros.taɣ.ma/
Noun
[edit]πρόσταγμα • (próstagma) n (genitive προστάγμᾰτος); third declension
Inflection
[edit]Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ πρόστᾰγμᾰ tò próstagma |
τὼ προστᾰ́γμᾰτε tṑ prostágmate |
τᾰ̀ προστᾰ́γμᾰτᾰ tà prostágmata | ||||||||||
Genitive | τοῦ προστᾰ́γμᾰτος toû prostágmatos |
τοῖν προστᾰγμᾰ́τοιν toîn prostagmátoin |
τῶν προστᾰγμᾰ́των tôn prostagmátōn | ||||||||||
Dative | τῷ προστᾰ́γμᾰτῐ tôi prostágmati |
τοῖν προστᾰγμᾰ́τοιν toîn prostagmátoin |
τοῖς προστᾰ́γμᾰσῐ / προστᾰ́γμᾰσῐν toîs prostágmasi(n) | ||||||||||
Accusative | τὸ πρόστᾰγμᾰ tò próstagma |
τὼ προστᾰ́γμᾰτε tṑ prostágmate |
τᾰ̀ προστᾰ́γμᾰτᾰ tà prostágmata | ||||||||||
Vocative | πρόστᾰγμᾰ próstagma |
προστᾰ́γμᾰτε prostágmate |
προστᾰ́γμᾰτᾰ prostágmata | ||||||||||
Notes: |
|
References
[edit]- “πρόσταγμα”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- “πρόσταγμα”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers