προτελευταίος
Greek
[edit]Etymology
[edit]Inherited from Byzantine Greek προτελευταῖος (proteleutaîos).[1] By surface analysis, προ- (pro-, “before”) + τελευταίος (teleftaíos, “last”).[2]
Pronunciation
[edit]- IPA(key): /ˈpɾo.te.leˈfte.os/ (a rare case of a Greek word with two accents, emphasising προ-)
- Hyphenation: προ‧τε‧λευ‧ταί‧ος
Adjective
[edit]προτελευταίος • (proteleftaíos) m (feminine προτελευταία, neuter προτελευταίο)
Declension
[edit]| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | προτελευταίος (proteleftaíos) | προτελευταία (proteleftaía) | προτελευταίο (proteleftaío) | προτελευταίοι (proteleftaíoi) | προτελευταίες (proteleftaíes) | προτελευταία (proteleftaía) | |
| genitive | προτελευταίου (proteleftaíou) | προτελευταίας (proteleftaías) | προτελευταίου (proteleftaíou) | προτελευταίων (proteleftaíon) | προτελευταίων (proteleftaíon) | προτελευταίων (proteleftaíon) | |
| accusative | προτελευταίο (proteleftaío) | προτελευταία (proteleftaía) | προτελευταίο (proteleftaío) | προτελευταίους (proteleftaíous) | προτελευταίες (proteleftaíes) | προτελευταία (proteleftaía) | |
| vocative | προτελευταίε (proteleftaíe) | προτελευταία (proteleftaía) | προτελευταίο (proteleftaío) | προτελευταίοι (proteleftaíoi) | προτελευταίες (proteleftaíes) | προτελευταία (proteleftaía) | |
See also
[edit]- παραλήγουσα f (paralígousa)
References
[edit]- ^ προτελευταῖος, page 6282 - Dimitrakos, Dimitrios B. (21964) Μέγα λεξικόν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης [Great Dictionary of the entire Greek Language] (in Greek), Athens: Hellenic Paideia 2nd edition in 15 vols. [1st edition 1930-1950 in 9 volumes] (abbreviations - of authors)
- ^ προτελευταίος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language