προσεκλήθην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.se.klɛ̌ː.tʰɛːn/ → /pro.seˈkli.θin/ → /pro.seˈkli.θin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.se.klɛ̌ː.tʰɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.seˈkle̝.tʰe̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.seˈkli.θin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.seˈkli.θin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.seˈkli.θin/

Verb

προσεκλήθην • (proseklḗthēn)

1. first-person singular aorist indicative passive of προσκᾰλέω (proskaléō)
2. first-person singular aorist indicative passive of προσκᾰλῶ (proskalô)

Greek

Alternative forms

• προσκαλέστηκα (proskaléstika) (less formal)
• προσκλήθηκα (prosklíthika) (slightly formal)

Pronunciation

• IPA^(key): /pɾo.seˈkli.θin/
• Hyphenation: προ‧σε‧κλή‧θην
• Old Hyphenation: προσ‧ε‧κλή‧θην

Verb

προσεκλήθην • (proseklíthin)

1. (formal) first-person singular simple past of προσκαλούμαι (proskaloúmai), the passive of προσκαλώ (proskaló)

Usage notes

• The ancient aorist, used mostly in 3rd persons: προσεκλήθη (proseklíthi, singular), προσεκλήθησαν (proseklíthisan, plural)