προσγεγενημένος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /proz.ɡe.ɡe.nɛː.mé.nos/ → /proz.ʝe.ʝe.niˈme.nos/ → /proz.ʝe.ʝe.niˈme.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /proz.ɡe.ɡe.nɛː.mé.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /proz.ɡe.ɡe.ne̝ˈme.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /proz.ʝe.ʝe.niˈme.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /proz.ʝe.ʝe.niˈme.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /proz.ʝe.ʝe.niˈme.nos/

Participle

προσγεγενημένος • (prosgegenēménos) m (feminine προσγεγενημένη, neuter προσγεγενημένον); first/second declension

1. perfect mediopassive participle of προσγίγνομαι (prosgígnomai)

Declension

First and second declension of προσγεγενημένος; προσγεγενημένη; προσγεγενημένον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		προσγεγενημένος prosgegenēménos	προσγεγενημένη prosgegenēménē	προσγεγενημένον prosgegenēménon		προσγεγενημένω prosgegenēménō	προσγεγενημένᾱ prosgegenēménā	προσγεγενημένω prosgegenēménō		προσγεγενημένοι prosgegenēménoi	προσγεγενημέναι prosgegenēménai	προσγεγενημένᾰ prosgegenēména
Genitive		προσγεγενημένου prosgegenēménou	προσγεγενημένης prosgegenēménēs	προσγεγενημένου prosgegenēménou		προσγεγενημένοιν prosgegenēménoin	προσγεγενημέναιν prosgegenēménain	προσγεγενημένοιν prosgegenēménoin		προσγεγενημένων prosgegenēménōn	προσγεγενημένων prosgegenēménōn	προσγεγενημένων prosgegenēménōn
Dative		προσγεγενημένῳ prosgegenēménōi	προσγεγενημένῃ prosgegenēménēi	προσγεγενημένῳ prosgegenēménōi		προσγεγενημένοιν prosgegenēménoin	προσγεγενημέναιν prosgegenēménain	προσγεγενημένοιν prosgegenēménoin		προσγεγενημένοις prosgegenēménois	προσγεγενημέναις prosgegenēménais	προσγεγενημένοις prosgegenēménois
Accusative		προσγεγενημένον prosgegenēménon	προσγεγενημένην prosgegenēménēn	προσγεγενημένον prosgegenēménon		προσγεγενημένω prosgegenēménō	προσγεγενημένᾱ prosgegenēménā	προσγεγενημένω prosgegenēménō		προσγεγενημένους prosgegenēménous	προσγεγενημένᾱς prosgegenēménās	προσγεγενημένᾰ prosgegenēména
Vocative		προσγεγενημένε prosgegenēméne	προσγεγενημένη prosgegenēménē	προσγεγενημένον prosgegenēménon		προσγεγενημένω prosgegenēménō	προσγεγενημένᾱ prosgegenēménā	προσγεγενημένω prosgegenēménō		προσγεγενημένοι prosgegenēménoi	προσγεγενημέναι prosgegenēménai	προσγεγενημένᾰ prosgegenēména
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		προσγεγενημένως prosgegenēménōs				προσγεγενημενώτερος prosgegenēmenṓteros				προσγεγενημενώτᾰτος prosgegenēmenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.