προσγίγνομαι

Ancient Greek

Alternative forms

• προσγῑ́νομαι (prosgī́nomai) — Ionic, Koine

Etymology

προσ- (pros-) +‎ γίγνομαι (gígnomai)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /proz.ɡí.ɡno.mai̯/ → /prozˈʝi.ɣno.mɛ/ → /prozˈʝi.ɣno.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /proz.ɡí.ɡno.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /prozˈɡi.ɡno.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /prozˈʝi.ɣno.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /prozˈʝi.ɣno.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /prozˈʝi.ɣno.me/

Verb

προσγίγνομαι • (prosgígnomai)

1. to come or go to
2. to attach oneself to
3. to be added, accrue
4. to happen to

Conjugation

   Present: προσγίγνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	προσγίγνομαι	προσγίγνῃ, προσγίγνει	προσγίγνεται	προσγίγνεσθον	προσγίγνεσθον	προσγιγνόμεθᾰ	προσγίγνεσθε	προσγίγνονται
	subjunctive	προσγίγνωμαι	προσγίγνῃ	προσγίγνηται	προσγίγνησθον	προσγίγνησθον	προσγιγνώμεθᾰ	προσγίγνησθε	προσγίγνωνται
	optative	προσγιγνοίμην	προσγίγνοιο	προσγίγνοιτο	προσγίγνοισθον	προσγιγνοίσθην	προσγιγνοίμεθᾰ	προσγίγνοισθε	προσγίγνοιντο
	imperative		προσγίγνου	προσγιγνέσθω	προσγίγνεσθον	προσγιγνέσθων		προσγίγνεσθε	προσγιγνέσθων
infinitive						προσγίγνεσθαι
participle	m					προσγιγνόμενος
	f					προσγιγνομένη
	n					προσγιγνόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: προσεγιγνόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	προσεγιγνόμην	προσεγίγνου	προσεγίγνετο	προσεγίγνεσθον	προσεγιγνέσθην	προσεγιγνόμεθᾰ	προσεγίγνεσθε	προσεγίγνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: προσγενήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	προσγενήσομαι	προσγενήσῃ, προσγενήσει	προσγενήσεται	προσγενήσεσθον	προσγενήσεσθον	προσγενησόμεθᾰ	προσγενήσεσθε	προσγενήσονται
	optative	προσγενησοίμην	προσγενήσοιο	προσγενήσοιτο	προσγενήσοισθον	προσγενησοίσθην	προσγενησοίμεθᾰ	προσγενήσοισθε	προσγενήσοιντο
					middle
infinitive					προσγενήσεσθαι
participle	m				προσγενησόμενος
	f				προσγενησομένη
	n				προσγενησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: προσεγενόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	προσεγενόμην	προσεγένου	προσεγένετο	προσεγένεσθον	προσεγενέσθην	προσεγενόμεθᾰ	προσεγένεσθε	προσεγένοντο
	subjunctive	προσγένωμαι	προσγένῃ	προσγένηται	προσγένησθον	προσγένησθον	προσγενώμεθᾰ	προσγένησθε	προσγένωνται
	optative	προσγενοίμην	προσγένοιο	προσγένοιτο	προσγένοισθον	προσγενοίσθην	προσγενοίμεθᾰ	προσγένοισθε	προσγένοιντο
	imperative		προσγενοῦ	προσγενέσθω	προσγένεσθον	προσγενέσθων		προσγένεσθε	προσγενέσθων
					middle
infinitive					προσγενέσθαι
participle	m				προσγενόμενος
	f				προσγενομένη
	n				προσγενόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: προσγέγονᾰ, προσγεγένημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσγέγονᾰ	προσγέγονᾰς	προσγέγονε(ν)	προσγεγόνᾰτον	προσγεγόνᾰτον	προσγεγόνᾰμεν	προσγεγόνᾰτε	προσγεγόνᾱσῐ(ν)
	subjunctive	προσγεγόνω	προσγεγόνῃς	προσγεγόνῃ	προσγεγόνητον	προσγεγόνητον	προσγεγόνωμεν	προσγεγόνητε	προσγεγόνωσῐ(ν)
	optative	προσγεγόνοιμῐ, προσγεγονοίην	προσγεγόνοις, προσγεγονοίης	προσγεγόνοι, προσγεγονοίη	προσγεγόνοιτον	προσγεγονοίτην	προσγεγόνοιμεν	προσγεγόνοιτε	προσγεγόνοιεν
	imperative		προσγέγονε	προσγεγονέτω	προσγεγόνετον	προσγεγονέτων		προσγεγόνετε	προσγεγονόντων
middle/ passive	indicative	προσγεγένημαι	προσγεγένησαι	προσγεγένηται	προσγεγένησθον	προσγεγένησθον	προσγεγενήμεθᾰ	προσγεγένησθε	προσγεγένηνται
	subjunctive	προσγεγενημένος ὦ	προσγεγενημένος ᾖς	προσγεγενημένος ᾖ	προσγεγενημένω ἦτον	προσγεγενημένω ἦτον	προσγεγενημένοι ὦμεν	προσγεγενημένοι ἦτε	προσγεγενημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	προσγεγενημένος εἴην	προσγεγενημένος εἴης	προσγεγενημένος εἴη	προσγεγενημένω εἴητον/εἶτον	προσγεγενημένω εἰήτην/εἴτην	προσγεγενημένοι εἴημεν/εἶμεν	προσγεγενημένοι εἴητε/εἶτε	προσγεγενημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		προσγεγένησο	προσγεγενήσθω	προσγεγένησθον	προσγεγενήσθων		προσγεγένησθε	προσγεγενήσθων
		active				middle/passive
infinitive		προσγεγονέναι				προσγεγενῆσθαι
participle	m	προσγεγονώς				προσγεγενημένος
	f	προσγεγονυῖᾰ				προσγεγενημένη
	n	προσγεγονός				προσγεγενημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• πρόσγονος (prósgonos)

Further reading

• προσγίγνομαι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “προσγίγνομαι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • accrue idem, page 7.
  • add idem, page 10.
  • adhere to idem, page 11.
  • attach to idem, page 49.
  • devolve on idem, page 220.
  • fall idem, page 303.
  • reinforce idem, page 688.
  • stick idem, page 816.