προσγεγενημένας

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /proz.ɡe.ɡe.nɛː.mé.naːs/ → /proz.ʝe.ʝe.niˈme.nas/ → /proz.ʝe.ʝe.niˈme.nas/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /proz.ɡe.ɡe.nɛː.mé.naːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /proz.ɡe.ɡe.ne̝ˈme.nas/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /proz.ʝe.ʝe.niˈme.nas/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /proz.ʝe.ʝe.niˈme.nas/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /proz.ʝe.ʝe.niˈme.nas/

Participle

προσγεγενημένᾱς • (prosgegenēménās)

1. feminine accusative plural of προσγεγενημένος (prosgegenēménos)