προκαταβάλω

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.ka.taˈβa.lo/ → /pro.ka.taˈva.lo/

• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.ka.taˈba.lo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.ka.taˈβa.lo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.ka.taˈva.lo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.ka.taˈva.lo/

Verb

προκᾰτᾰβᾰ́λω • (prokătăbắlō)

1. (Koine) first-person singular aorist active subjunctive of προκᾰτᾰβᾰ́λλω (prokătăbắllō)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /pɾo.ka.taˈva.lo/
• Hyphenation: προ‧κα‧τα‧βά‧λω
• Homophone: προκαταβάλλω (prokatavállo)

Verb

προκαταβάλω • (prokataválo)

1. first-person singular dependent of προκαταβάλλω (prokatavállo)