προαγορεύω

Ancient Greek

Etymology

From προ- (pro-, “towards”) +‎ ἀγορεύω (agoreúō, “to speak”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.a.ɡo.rěu̯.ɔː/ → /pro.a.ɣoˈre.βo/ → /pro.a.ɣoˈre.vo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.a.ɡo.rěu̯.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.a.ɡoˈre.wo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.a.ɣoˈre.βo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.a.ɣoˈre.vo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.a.ɣoˈre.vo/

Verb

προᾰγορεύω • (proagoreúō)

1. to tell beforehand
2. to foretell, prophesy
3. to state, declare or proclaim publicly
4. to order
5. to give notice, notify

Inflection

   Present: προᾰγορεύω, προᾰγορεύομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προᾰγορεύω	προᾰγορεύεις	προᾰγορεύει	προᾰγορεύετον	προᾰγορεύετον	προᾰγορεύομεν	προᾰγορεύετε	προᾰγορεύουσῐ(ν)
	subjunctive	προᾰγορεύω	προᾰγορεύῃς	προᾰγορεύῃ	προᾰγορεύητον	προᾰγορεύητον	προᾰγορεύωμεν	προᾰγορεύητε	προᾰγορεύωσῐ(ν)
	optative	προᾰγορεύοιμῐ	προᾰγορεύοις	προᾰγορεύοι	προᾰγορεύοιτον	προᾰγορευοίτην	προᾰγορεύοιμεν	προᾰγορεύοιτε	προᾰγορεύοιεν
	imperative		προᾰγόρευε	προᾰγορευέτω	προᾰγορεύετον	προᾰγορευέτων		προᾰγορεύετε	προᾰγορευόντων
middle/ passive	indicative	προᾰγορεύομαι	προᾰγορεύῃ, προᾰγορεύει	προᾰγορεύεται	προᾰγορεύεσθον	προᾰγορεύεσθον	προᾰγορευόμεθᾰ	προᾰγορεύεσθε	προᾰγορεύονται
	subjunctive	προᾰγορεύωμαι	προᾰγορεύῃ	προᾰγορεύηται	προᾰγορεύησθον	προᾰγορεύησθον	προᾰγορευώμεθᾰ	προᾰγορεύησθε	προᾰγορεύωνται
	optative	προᾰγορευοίμην	προᾰγορεύοιο	προᾰγορεύοιτο	προᾰγορεύοισθον	προᾰγορευοίσθην	προᾰγορευοίμεθᾰ	προᾰγορεύοισθε	προᾰγορεύοιντο
	imperative		προᾰγορεύου	προᾰγορευέσθω	προᾰγορεύεσθον	προᾰγορευέσθων		προᾰγορεύεσθε	προᾰγορευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		προᾰγορεύειν				προᾰγορεύεσθαι
participle	m	προᾰγορεύων				προᾰγορευόμενος
	f	προᾰγορεύουσᾰ				προᾰγορευομένη
	n	προᾰγορεῦον				προᾰγορευόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: προηγόρευον, προηγορευόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προηγόρευον	προηγόρευες	προηγόρευε(ν)	προηγορεύετον	προηγορευέτην	προηγορεύομεν	προηγορεύετε	προηγόρευον
middle/ passive	indicative	προηγορευόμην	προηγορεύου	προηγορεύετο	προηγορεύεσθον	προηγορευέσθην	προηγορευόμεθᾰ	προηγορεύεσθε	προηγορεύοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: προερέω (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προερέω	προερέεις	προερέει	προερέετον	προερέετον	προερέομεν	προερέετε	προερέουσῐ(ν)
	optative	προερέοιμῐ	προερέοις	προερέοι	προερέοιτον	προερεοίτην	προερέοιμεν	προερέοιτε	προερέοιεν
		active
infinitive		προερέειν
participle	m	προερέων
	f	προερέουσᾰ
	n	προερέον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: προερῶ (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προερῶ	προερεῖς	προερεῖ	προερεῖτον	προερεῖτον	προεροῦμεν	προερεῖτε	προεροῦσῐ(ν)
	optative	προεροίην, προεροῖμῐ	προεροίης, προεροῖς	προεροίη, προεροῖ	προεροῖτον, προεροίητον	προεροίτην, προεροιήτην	προεροῖμεν, προεροίημεν	προεροῖτε, προεροίητε	προεροῖεν, προεροίησᾰν
		active
infinitive		προερεῖν
participle	m	προερῶν
	f	προεροῦσᾰ
	n	προεροῦν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: προᾰγορεύσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	προᾰγορεύσομαι	προᾰγορεύσῃ, προᾰγορεύσει	προᾰγορεύσεται	προᾰγορεύσεσθον	προᾰγορεύσεσθον	προᾰγορευσόμεθᾰ	προᾰγορεύσεσθε	προᾰγορεύσονται
	optative	προᾰγορευσοίμην	προᾰγορεύσοιο	προᾰγορεύσοιτο	προᾰγορεύσοισθον	προᾰγορευσοίσθην	προᾰγορευσοίμεθᾰ	προᾰγορεύσοισθε	προᾰγορεύσοιντο
					middle
infinitive					προᾰγορεύσεσθαι
participle	m				προᾰγορευσόμενος
	f				προᾰγορευσομένη
	n				προᾰγορευσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: προηγόρευσᾰ, προηγορευσᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προηγόρευσᾰ	προηγόρευσᾰς	προηγόρευσε(ν)	προηγορεύσᾰτον	προηγορευσᾰ́την	προηγορεύσᾰμεν	προηγορεύσᾰτε	προηγόρευσᾰν
	subjunctive	προᾰγορεύσω	προᾰγορεύσῃς	προᾰγορεύσῃ	προᾰγορεύσητον	προᾰγορεύσητον	προᾰγορεύσωμεν	προᾰγορεύσητε	προᾰγορεύσωσῐ(ν)
	optative	προᾰγορεύσαιμῐ	προᾰγορεύσειᾰς, προᾰγορεύσαις	προᾰγορεύσειε(ν), προᾰγορεύσαι	προᾰγορεύσαιτον	προᾰγορευσαίτην	προᾰγορεύσαιμεν	προᾰγορεύσαιτε	προᾰγορεύσειᾰν, προᾰγορεύσαιεν
	imperative		προᾰγόρευσον	προᾰγορευσᾰ́τω	προᾰγορεύσᾰτον	προᾰγορευσᾰ́των		προᾰγορεύσᾰτε	προᾰγορευσᾰ́ντων
middle	indicative	προηγορευσᾰ́μην	προηγορεύσω	προηγορεύσᾰτο	προηγορεύσᾰσθον	προηγορευσᾰ́σθην	προηγορευσᾰ́μεθᾰ	προηγορεύσᾰσθε	προηγορεύσᾰντο
	subjunctive	προᾰγορεύσωμαι	προᾰγορεύσῃ	προᾰγορεύσηται	προᾰγορεύσησθον	προᾰγορεύσησθον	προᾰγορευσώμεθᾰ	προᾰγορεύσησθε	προᾰγορεύσωνται
	optative	προᾰγορευσαίμην	προᾰγορεύσαιο	προᾰγορεύσαιτο	προᾰγορεύσαισθον	προᾰγορευσαίσθην	προᾰγορευσαίμεθᾰ	προᾰγορεύσαισθε	προᾰγορεύσαιντο
	imperative		προᾰγόρευσαι	προᾰγορευσᾰ́σθω	προᾰγορεύσᾰσθον	προᾰγορευσᾰ́σθων		προᾰγορεύσᾰσθε	προᾰγορευσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		προᾰγορεῦσαι			προᾰγορεύσᾰσθαι
participle	m	προᾰγορεύσᾱς			προᾰγορευσᾰ́μενος
	f	προᾰγορεύσᾱσᾰ			προᾰγορευσᾰμένη
	n	προᾰγορεῦσᾰν			προᾰγορευσᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: προεῖπον, προειπόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προεῖπον	προεῖπες	προεῖπε(ν)	προείπετον	προειπέτην	προείπομεν	προείπετε	προεῖπον
	subjunctive	προείπω	προείπῃς	προείπῃ	προείπητον	προείπητον	προείπωμεν	προείπητε	προείπωσῐ(ν)
	optative	προείποιμῐ	προείποις	προείποι	προείποιτον	προειποίτην	προείποιμεν	προείποιτε	προείποιεν
	imperative		πρόειπε	προειπέτω	προείπετον	προειπέτων		προείπετε	προειπόντων
middle	indicative	προειπόμην	προείπου	προείπετο	προείπεσθον	προειπέσθην	προειπόμεθᾰ	προείπεσθε	προείποντο
	subjunctive	προείπωμαι	προείπῃ	προείπηται	προείπησθον	προείπησθον	προειπώμεθᾰ	προείπησθε	προείπωνται
	optative	προειποίμην	προείποιο	προείποιτο	προείποισθον	προειποίσθην	προειποίμεθᾰ	προείποισθε	προείποιντο
	imperative		προειποῦ	προειπέσθω	προείπεσθον	προειπέσθων		προείπεσθε	προειπέσθων
		active			middle
infinitive		προειπεῖν			προειπέσθαι
participle	m	προειπών			προειπόμενος
	f	προειποῦσᾰ			προειπομένη
	n	προειπόν			προειπόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: προηγόρευκᾰ, προηγόρευμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προηγόρευκᾰ	προηγόρευκᾰς	προηγόρευκε(ν)	προηγορεύκᾰτον	προηγορεύκᾰτον	προηγορεύκᾰμεν	προηγορεύκᾰτε	προηγορεύκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	προηγορεύκω	προηγορεύκῃς	προηγορεύκῃ	προηγορεύκητον	προηγορεύκητον	προηγορεύκωμεν	προηγορεύκητε	προηγορεύκωσῐ(ν)
	optative	προηγορεύκοιμῐ, προηγορευκοίην	προηγορεύκοις, προηγορευκοίης	προηγορεύκοι, προηγορευκοίη	προηγορεύκοιτον	προηγορευκοίτην	προηγορεύκοιμεν	προηγορεύκοιτε	προηγορεύκοιεν
	imperative		προηγόρευκε	προηγορευκέτω	προηγορεύκετον	προηγορευκέτων		προηγορεύκετε	προηγορευκόντων
middle/ passive	indicative	προηγόρευμαι	προηγόρευσαι	προηγόρευται	προηγόρευσθον	προηγόρευσθον	προηγορεύμεθᾰ	προηγόρευσθε	προηγόρευνται
	subjunctive	προηγορευμένος ὦ	προηγορευμένος ᾖς	προηγορευμένος ᾖ	προηγορευμένω ἦτον	προηγορευμένω ἦτον	προηγορευμένοι ὦμεν	προηγορευμένοι ἦτε	προηγορευμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	προηγορευμένος εἴην	προηγορευμένος εἴης	προηγορευμένος εἴη	προηγορευμένω εἴητον/εἶτον	προηγορευμένω εἰήτην/εἴτην	προηγορευμένοι εἴημεν/εἶμεν	προηγορευμένοι εἴητε/εἶτε	προηγορευμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		προηγόρευσο	προηγορεύσθω	προηγόρευσθον	προηγορεύσθων		προηγόρευσθε	προηγορεύσθων
		active				middle/passive
infinitive		προηγορευκέναι				προηγορεῦσθαι
participle	m	προηγορευκώς				προηγορευμένος
	f	προηγορευκυῖᾰ				προηγορευμένη
	n	προηγορευκός				προηγορευμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: προείρηκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προείρηκᾰ	προείρηκᾰς	προείρηκε(ν)	προειρήκᾰτον	προειρήκᾰτον	προειρήκᾰμεν	προειρήκᾰτε	προειρήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	προειρήκω	προειρήκῃς	προειρήκῃ	προειρήκητον	προειρήκητον	προειρήκωμεν	προειρήκητε	προειρήκωσῐ(ν)
	optative	προειρήκοιμῐ, προειρηκοίην	προειρήκοις, προειρηκοίης	προειρήκοι, προειρηκοίη	προειρήκοιτον	προειρηκοίτην	προειρήκοιμεν	προειρήκοιτε	προειρήκοιεν
	imperative		προείρηκε	προειρηκέτω	προειρήκετον	προειρηκέτων		προειρήκετε	προειρηκόντων
		active
infinitive		προειρηκέναι
participle	m	προειρηκώς
	f	προειρηκυῖᾰ
	n	προειρηκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• προαγορεύω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “προαγορεύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “προαγορεύω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • declare idem, page 201.
  • foretell idem, page 337.
  • predict idem, page 634.
  • prognosticate idem, page 653.
  • prophesy idem, page 653.
  • say idem, page 736.
  • warn idem, page 964.