πρακτική

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /praːk.ti.kɛ̌ː/ → /prak.tiˈci/ → /prak.tiˈci/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /praːk.ti.kɛ̌ː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /prak.tiˈke̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /prak.tiˈci/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /prak.tiˈci/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /prak.tiˈci/

Adjective

πρᾱκτῐκή • (prāktĭkḗ)

1. feminine nominative/vocative singular of πρᾱκτικός (prāktikós)

Greek

Alternative forms

• πραχτική (prachtikí)

Pronunciation

• IPA^(key): /pra.ktiˈci/
• Hyphenation: πρα‧κτι‧κή

Etymology 1

From Ancient Greek πρᾱκτική (prāktikḗ), substantivized feminine of πρᾱκτικός (prāktikós, “pertaining to action”).

Noun

πρακτική • (praktikí) f (plural πρακτικές)

1. practice (a customary action, habit, or behaviour)

Declension

Declension of πρακτική

	singular	plural
nominative	πρακτική (praktikí)	πρακτικές (praktikés)
genitive	πρακτικής (praktikís)	πρακτικών (praktikón)
accusative	πρακτική (praktikí)	πρακτικές (praktikés)
vocative	πρακτική (praktikí)	πρακτικές (praktikés)

Related terms

• πράξη f (práxi)

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Adjective

πρακτική • (praktikí)

1. feminine nominative/accusative/vocative singular of πρακτικός (praktikós)

References

• πρακτικός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language