πολυμήχανος

Ancient Greek

Etymology

πολυ- (polu-) +‎ μηχανή (mēkhanḗ)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /po.ly.mɛ̌ː.kʰa.nos/ → /po.lyˈmi.xa.nos/ → /po.liˈmi.xa.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /po.ly.mɛ̌ː.kʰa.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /po.lyˈme̝.kʰa.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /po.lyˈmi.xa.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /po.lyˈmi.xa.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /po.liˈmi.xa.nos/

Adjective

πολῠμήχᾰνος • (polumḗkhanos) m or f (neuter πολῠμήχᾰνον); second declension

1. cunning, crafty

Usage notes

In the Iliad and Odyssey this is a very common epithet of Odysseus, always in the vocative.

Declension

Second declension of πολῠμήχᾰνος; πολῠμήχᾰνον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		πολῠμήχᾰνος polumḗkhanos	πολῠμήχᾰνον polumḗkhanon		πολῠμηχᾰ́νω polumēkhánō	πολῠμηχᾰ́νω polumēkhánō		πολῠμήχᾰνοι polumḗkhanoi	πολῠμήχᾰνᾰ polumḗkhana
Genitive		πολῠμηχᾰ́νου polumēkhánou	πολῠμηχᾰ́νου polumēkhánou		πολῠμηχᾰ́νοιν polumēkhánoin	πολῠμηχᾰ́νοιν polumēkhánoin		πολῠμηχᾰ́νων polumēkhánōn	πολῠμηχᾰ́νων polumēkhánōn
Dative		πολῠμηχᾰ́νῳ polumēkhánōi	πολῠμηχᾰ́νῳ polumēkhánōi		πολῠμηχᾰ́νοιν polumēkhánoin	πολῠμηχᾰ́νοιν polumēkhánoin		πολῠμηχᾰ́νοις polumēkhánois	πολῠμηχᾰ́νοις polumēkhánois
Accusative		πολῠμήχᾰνον polumḗkhanon	πολῠμήχᾰνον polumḗkhanon		πολῠμηχᾰ́νω polumēkhánō	πολῠμηχᾰ́νω polumēkhánō		πολῠμηχᾰ́νους polumēkhánous	πολῠμήχᾰνᾰ polumḗkhana
Vocative		πολῠμήχᾰνε polumḗkhane	πολῠμήχᾰνον polumḗkhanon		πολῠμηχᾰ́νω polumēkhánō	πολῠμηχᾰ́νω polumēkhánō		πολῠμήχᾰνοι polumḗkhanoi	πολῠμήχᾰνᾰ polumḗkhana
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		πολῠμηχᾰ́νως polumēkhánōs			πολῠμηχᾰνώτερος polumēkhanṓteros			πολῠμηχᾰνώτᾰτος polumēkhanṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “πολυμήχανος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• πολυμήχανος in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “πολυμήχανος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

Greek

Etymology

From Ancient Greek πολυμήχανος (polumḗkhanos).

Pronunciation

• IPA^(key): /po.liˈmi.xa.nos/

Adjective

πολυμήχανος • (polymíchanos) m (feminine πολυμήχανη, neuter πολυμήχανο)

1. ingenious, cunning

Declension

Declension of πολυμήχανος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	πολυμήχανος (polymíchanos)	πολυμήχανη (polymíchani)	πολυμήχανο (polymíchano)		πολυμήχανοι (polymíchanoi)	πολυμήχανες (polymíchanes)	πολυμήχανα (polymíchana)
genitive	πολυμήχανου (polymíchanou)	πολυμήχανης (polymíchanis)	πολυμήχανου (polymíchanou)		πολυμήχανων (polymíchanon)	πολυμήχανων (polymíchanon)	πολυμήχανων (polymíchanon)
accusative	πολυμήχανο (polymíchano)	πολυμήχανη (polymíchani)	πολυμήχανο (polymíchano)		πολυμήχανους (polymíchanous)	πολυμήχανες (polymíchanes)	πολυμήχανα (polymíchana)
vocative	πολυμήχανε (polymíchane)	πολυμήχανη (polymíchani)	πολυμήχανο (polymíchano)		πολυμήχανοι (polymíchanoi)	πολυμήχανες (polymíchanes)	πολυμήχανα (polymíchana)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο πολυμήχανος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο πολυμήχανος, etc.)