πιαίνω

Ancient Greek

Etymology

From πῑ́ων (pī́ōn, “fat, grass”) +‎ -αίνω (-aínō, verbal suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /piː.ǎi̯.nɔː/ → /piˈɛ.no/ → /piˈe.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /piː.ǎi̯.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /piˈɛ.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /piˈɛ.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /piˈe.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈe.no/

Verb

πῑαίνω • (pīaínō)

1. (active voice) to fatten, enrich
2. (passive voice) to be or become fat
3. (figuratively) to increase, enlarge
4. (figuratively) to make wanton, excite
5. (figuratively) to cherish, cheer

Inflection

   Present: πῑαίνω, πῑαίνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πῑαίνω	πῑαίνεις	πῑαίνει	πῑαίνετον	πῑαίνετον	πῑαίνομεν	πῑαίνετε	πῑαίνουσῐ(ν)
	subjunctive	πῑαίνω	πῑαίνῃς	πῑαίνῃ	πῑαίνητον	πῑαίνητον	πῑαίνωμεν	πῑαίνητε	πῑαίνωσῐ(ν)
	optative	πῑαίνοιμῐ	πῑαίνοις	πῑαίνοι	πῑαίνοιτον	πῑαινοίτην	πῑαίνοιμεν	πῑαίνοιτε	πῑαίνοιεν
	imperative		πῑ́αινε	πῑαινέτω	πῑαίνετον	πῑαινέτων		πῑαίνετε	πῑαινόντων
middle/ passive	indicative	πῑαίνομαι	πῑαίνῃ, πῑαίνει	πῑαίνεται	πῑαίνεσθον	πῑαίνεσθον	πῑαινόμεθᾰ	πῑαίνεσθε	πῑαίνονται
	subjunctive	πῑαίνωμαι	πῑαίνῃ	πῑαίνηται	πῑαίνησθον	πῑαίνησθον	πῑαινώμεθᾰ	πῑαίνησθε	πῑαίνωνται
	optative	πῑαινοίμην	πῑαίνοιο	πῑαίνοιτο	πῑαίνοισθον	πῑαινοίσθην	πῑαινοίμεθᾰ	πῑαίνοισθε	πῑαίνοιντο
	imperative		πῑαίνου	πῑαινέσθω	πῑαίνεσθον	πῑαινέσθων		πῑαίνεσθε	πῑαινέσθων
		active				middle/passive
infinitive		πῑαίνειν				πῑαίνεσθαι
participle	m	πῑαίνων				πῑαινόμενος
	f	πῑαίνουσᾰ				πῑαινομένη
	n	πῑαῖνον				πῑαινόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: επῑ́αινον, επῑαινόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	επῑ́αινον	επῑ́αινες	επῑ́αινε(ν)	επῑαίνετον	επῑαινέτην	επῑαίνομεν	επῑαίνετε	επῑ́αινον
middle/ passive	indicative	επῑαινόμην	επῑαίνου	επῑαίνετο	επῑαίνεσθον	επῑαινέσθην	επῑαινόμεθᾰ	επῑαίνεσθε	επῑαίνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: πῑᾰνέω, πῑᾰνέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πῑᾰνέω	πῑᾰνέεις	πῑᾰνέει	πῑᾰνέετον	πῑᾰνέετον	πῑᾰνέομεν	πῑᾰνέετε	πῑᾰνέουσῐ(ν)
	optative	πῑᾰνέοιμῐ	πῑᾰνέοις	πῑᾰνέοι	πῑᾰνέοιτον	πῑᾰνεοίτην	πῑᾰνέοιμεν	πῑᾰνέοιτε	πῑᾰνέοιεν
middle	indicative	πῑᾰνέομαι	πῑᾰνέῃ, πῑᾰνέει	πῑᾰνέεται	πῑᾰνέεσθον	πῑᾰνέεσθον	πῑᾰνεόμεθᾰ	πῑᾰνέεσθε	πῑᾰνέονται
	optative	πῑᾰνεοίμην	πῑᾰνέοιο	πῑᾰνέοιτο	πῑᾰνέοισθον	πῑᾰνεοίσθην	πῑᾰνεοίμεθᾰ	πῑᾰνέοισθε	πῑᾰνέοιντο
		active			middle
infinitive		πῑᾰνέειν			πῑᾰνέεσθαι
participle	m	πῑᾰνέων			πῑᾰνεόμενος
	f	πῑᾰνέουσᾰ			πῑᾰνεομένη
	n	πῑᾰνέον			πῑᾰνεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: πῑᾰνῶ, πῑᾰνοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πῑᾰνῶ	πῑᾰνεῖς	πῑᾰνεῖ	πῑᾰνεῖτον	πῑᾰνεῖτον	πῑᾰνοῦμεν	πῑᾰνεῖτε	πῑᾰνοῦσῐ(ν)
	optative	πῑᾰνοίην, πῑᾰνοῖμῐ	πῑᾰνοίης, πῑᾰνοῖς	πῑᾰνοίη, πῑᾰνοῖ	πῑᾰνοῖτον, πῑᾰνοίητον	πῑᾰνοίτην, πῑᾰνοιήτην	πῑᾰνοῖμεν, πῑᾰνοίημεν	πῑᾰνοῖτε, πῑᾰνοίητε	πῑᾰνοῖεν, πῑᾰνοίησᾰν
middle	indicative	πῑᾰνοῦμαι	πῑᾰνῇ	πῑᾰνεῖται	πῑᾰνεῖσθον	πῑᾰνεῖσθον	πῑᾰνούμεθᾰ	πῑᾰνεῖσθε	πῑᾰνοῦνται
	optative	πῑᾰνοίμην	πῑᾰνοῖο	πῑᾰνοῖτο	πῑᾰνοῖσθον	πῑᾰνοίσθην	πῑᾰνοίμεθᾰ	πῑᾰνοῖσθε	πῑᾰνοῖντο
		active			middle
infinitive		πῑᾰνεῖν			πῑᾰνεῖσθαι
participle	m	πῑᾰνῶν			πῑᾰνούμενος
	f	πῑᾰνοῦσᾰ			πῑᾰνουμένη
	n	πῑᾰνοῦν			πῑᾰνούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐπῑ́ᾱνᾰ, ἐπῑᾱνᾰ́μην, ἐπῑᾰ́νθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπῑ́ᾱνᾰ	ἐπῑ́ᾱνᾰς	ἐπῑ́ᾱνε(ν)	ἐπῑᾱ́νᾰτον	ἐπῑᾱνᾰ́την	ἐπῑᾱ́νᾰμεν	ἐπῑᾱ́νᾰτε	ἐπῑ́ᾱνᾰν
	subjunctive	πῑᾱ́νω	πῑᾱ́νῃς	πῑᾱ́νῃ	πῑᾱ́νητον	πῑᾱ́νητον	πῑᾱ́νωμεν	πῑᾱ́νητε	πῑᾱ́νωσῐ(ν)
	optative	πῑᾱ́ναιμῐ	πῑᾱ́νειᾰς, πῑᾱ́ναις	πῑᾱ́νειε(ν), πῑᾱ́ναι	πῑᾱ́ναιτον	πῑᾱναίτην	πῑᾱ́ναιμεν	πῑᾱ́ναιτε	πῑᾱ́νειᾰν, πῑᾱ́ναιεν
	imperative		πῑ́ᾱνον	πῑᾱνᾰ́τω	πῑᾱ́νᾰτον	πῑᾱνᾰ́των		πῑᾱ́νᾰτε	πῑᾱνᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπῑᾱνᾰ́μην	ἐπῑᾱ́νω	ἐπῑᾱ́νᾰτο	ἐπῑᾱ́νᾰσθον	ἐπῑᾱνᾰ́σθην	ἐπῑᾱνᾰ́μεθᾰ	ἐπῑᾱ́νᾰσθε	ἐπῑᾱ́νᾰντο
	subjunctive	πῑᾱ́νωμαι	πῑᾱ́νῃ	πῑᾱ́νηται	πῑᾱ́νησθον	πῑᾱ́νησθον	πῑᾱνώμεθᾰ	πῑᾱ́νησθε	πῑᾱ́νωνται
	optative	πῑᾱναίμην	πῑᾱ́ναιο	πῑᾱ́ναιτο	πῑᾱ́ναισθον	πῑᾱναίσθην	πῑᾱναίμεθᾰ	πῑᾱ́ναισθε	πῑᾱ́ναιντο
	imperative		πῑ́ᾱναι	πῑᾱνᾰ́σθω	πῑᾱ́νᾰσθον	πῑᾱνᾰ́σθων		πῑᾱ́νᾰσθε	πῑᾱνᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπῑᾰ́νθην	ἐπῑᾰ́νθης	ἐπῑᾰ́νθη	ἐπῑᾰ́νθητον	ἐπῑᾰνθήτην	ἐπῑᾰ́νθημεν	ἐπῑᾰ́νθητε	ἐπῑᾰ́νθησᾰν
	subjunctive	πῑᾰνθῶ	πῑᾰνθῇς	πῑᾰνθῇ	πῑᾰνθῆτον	πῑᾰνθῆτον	πῑᾰνθῶμεν	πῑᾰνθῆτε	πῑᾰνθῶσῐ(ν)
	optative	πῑᾰνθείην	πῑᾰνθείης	πῑᾰνθείη	πῑᾰνθεῖτον, πῑᾰνθείητον	πῑᾰνθείτην, πῑᾰνθειήτην	πῑᾰνθεῖμεν, πῑᾰνθείημεν	πῑᾰνθεῖτε, πῑᾰνθείητε	πῑᾰνθεῖεν, πῑᾰνθείησᾰν
	imperative		πῑᾰ́νθητῐ	πῑᾰνθήτω	πῑᾰ́νθητον	πῑᾰνθήτων		πῑᾰ́νθητε	πῑᾰνθέντων
		active			middle		passive
infinitive		πῑᾶναι			πῑᾱ́νᾰσθαι		πῑᾰνθῆναι
participle	m	πῑᾱ́νᾱς			πῑᾱνᾰ́μενος		πῑᾰνθείς
	f	πῑᾱ́νᾱσᾰ			πῑᾱνᾰμένη		πῑᾰνθεῖσᾰ
	n	πῑᾶνᾰν			πῑᾱνᾰ́μενον		πῑᾰνθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: πεπῑ́ᾰσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	πεπῑ́ᾰσμαι	πεπῑ́ᾰνσαι	πεπῑ́ᾰνται	πεπῑ́ᾰνθον	πεπῑ́ᾰνθον	πεπῑᾰ́σμεθᾰ	πεπῑ́ᾰνθε	πεπῑᾰ́νᾰται
	subjunctive	πεπῑᾰσμένος ὦ	πεπῑᾰσμένος ᾖς	πεπῑᾰσμένος ᾖ	πεπῑᾰσμένω ἦτον	πεπῑᾰσμένω ἦτον	πεπῑᾰσμένοι ὦμεν	πεπῑᾰσμένοι ἦτε	πεπῑᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπῑᾰσμένος εἴην	πεπῑᾰσμένος εἴης	πεπῑᾰσμένος εἴη	πεπῑᾰσμένω εἴητον/εἶτον	πεπῑᾰσμένω εἰήτην/εἴτην	πεπῑᾰσμένοι εἴημεν/εἶμεν	πεπῑᾰσμένοι εἴητε/εἶτε	πεπῑᾰσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πεπῑ́ᾰνσο	πεπῑᾰ́νθω	πεπῑ́ᾰνθον	πεπῑᾰ́νθων		πεπῑ́ᾰνθε	πεπῑᾰ́νθων
						middle/passive
infinitive						πεπῑᾰ́νθαι
participle	m					πεπῑᾰσμένος
	f					πεπῑᾰσμένη
	n					πεπῑᾰσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• κᾰτᾰπῑαίνω (kătăpīaínō)
• σῠμπῑαίνω (sŭmpīaínō)

Further reading

• “πιαίνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πιαίνω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• πιαίνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette