περιτομή

Ancient Greek

Etymology

From περιτέμνω (peritémnō, “to circumcise”) +‎ -η (-ē).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pe.ri.to.mɛ̌ː/ → /pe.ri.toˈmi/ → /pe.ri.toˈmi/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.ri.to.mɛ̌ː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe.ri.toˈme̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.ri.toˈmi/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.ri.toˈmi/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.ri.toˈmi/

Noun

περῐτομή • (peritomḗ) f (genitive περῐτομῆς); first declension

1. circular incision
2. circumcision
3. one who is circumcised

Declension

First declension of ἡ περῐτομή; τῆς περῐτομῆς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ περῐτομή hē peritomḗ	τὼ περῐτομᾱ́ tṑ peritomā́	αἱ περῐτομαί hai peritomaí
Genitive	τῆς περῐτομῆς tês peritomês	τοῖν περῐτομαῖν toîn peritomaîn	τῶν περῐτομῶν tôn peritomôn
Dative	τῇ περῐτομῇ têi peritomêi	τοῖν περῐτομαῖν toîn peritomaîn	ταῖς περῐτομαῖς taîs peritomaîs
Accusative	τὴν περῐτομήν tḕn peritomḗn	τὼ περῐτομᾱ́ tṑ peritomā́	τᾱ̀ς περῐτομᾱ́ς tā̀s peritomā́s
Vocative	περῐτομή peritomḗ	περῐτομᾱ́ peritomā́	περῐτομαί peritomaí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: περιτομή (peritomí)

Further reading

• “περιτομή”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “περιτομή”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• περιτομή in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• G4061 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• περιτομή in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts, Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek περιτομή (peritomḗ).

Noun

περιτομή • (peritomí) f (plural περιτομές)

1. (medicine, religion) circumcision

Declension

Declension of περιτομή

	singular	plural
nominative	περιτομή •	περιτομές •
genitive	περιτομής •	περιτομών •
accusative	περιτομή •	περιτομές •
vocative	περιτομή •	περιτομές •

Related terms

• απερίτμητος (aperítmitos, “uncircumcised”)
• γυναικεία περιτομή f (gynaikeía peritomí, “female circumcision”)
• περιτέμνω (peritémno, “I circumcise”)
• περιτετμημένος (peritetmiménos, “circumcised”)