περιγίγνομαι

Ancient Greek

Alternative forms

• περῐγῑ́νομαι (perigī́nomai) — Koine

Etymology

περῐ- (peri-) +‎ γῐ́γνομαι (gígnomai)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pe.ri.ɡí.ɡno.mai̯/ → /pe.riˈʝi.ɣno.mɛ/ → /pe.riˈʝi.ɣno.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.ri.ɡí.ɡno.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe.riˈɡi.ɡno.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.riˈʝi.ɣno.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.riˈʝi.ɣno.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.riˈʝi.ɣno.me/

Verb

περῐγῐ́γνομαι • (perigígnomai)

1. to be superior to, to prevail over, overcome, gain an advantage over
2. to survive, escape
3. to remain after, be left over
4. to be a result

Conjugation

   Present: περῐγῐ́γνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	περῐγῐ́γνομαι	περῐγῐ́γνῃ, περῐγῐ́γνει	περῐγῐ́γνεται	περῐγῐ́γνεσθον	περῐγῐ́γνεσθον	περῐγῐγνόμεθᾰ	περῐγῐ́γνεσθε	περῐγῐ́γνονται
	subjunctive	περῐγῐ́γνωμαι	περῐγῐ́γνῃ	περῐγῐ́γνηται	περῐγῐ́γνησθον	περῐγῐ́γνησθον	περῐγῐγνώμεθᾰ	περῐγῐ́γνησθε	περῐγῐ́γνωνται
	optative	περῐγῐγνοίμην	περῐγῐ́γνοιο	περῐγῐ́γνοιτο	περῐγῐ́γνοισθον	περῐγῐγνοίσθην	περῐγῐγνοίμεθᾰ	περῐγῐ́γνοισθε	περῐγῐ́γνοιντο
	imperative		περῐγῐ́γνου	περῐγῐγνέσθω	περῐγῐ́γνεσθον	περῐγῐγνέσθων		περῐγῐ́γνεσθε	περῐγῐγνέσθων
						middle/passive
infinitive						περῐγῐ́γνεσθαι
participle	m					περῐγῐγνόμενος
	f					περῐγῐγνομένη
	n					περῐγῐγνόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: περῐεγῐγνόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	περῐεγῐγνόμην	περῐεγῐ́γνου	περῐεγῐ́γνετο	περῐεγῐ́γνεσθον	περῐεγῐγνέσθην	περῐεγῐγνόμεθᾰ	περῐεγῐ́γνεσθε	περῐεγῐ́γνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: περῐγενήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	περῐγενήσομαι	περῐγενήσῃ, περῐγενήσει	περῐγενήσεται	περῐγενήσεσθον	περῐγενήσεσθον	περῐγενησόμεθᾰ	περῐγενήσεσθε	περῐγενήσονται
	optative	περῐγενησοίμην	περῐγενήσοιο	περῐγενήσοιτο	περῐγενήσοισθον	περῐγενησοίσθην	περῐγενησοίμεθᾰ	περῐγενήσοισθε	περῐγενήσοιντο
					middle
infinitive					περῐγενήσεσθαι
participle	m				περῐγενησόμενος
	f				περῐγενησομένη
	n				περῐγενησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: περῐεγενόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	περῐεγενόμην	περῐεγένου	περῐεγένετο	περῐεγένεσθον	περῐεγενέσθην	περῐεγενόμεθᾰ	περῐεγένεσθε	περῐεγένοντο
	subjunctive	περῐγένωμαι	περῐγένῃ	περῐγένηται	περῐγένησθον	περῐγένησθον	περῐγενώμεθᾰ	περῐγένησθε	περῐγένωνται
	optative	περῐγενοίμην	περῐγένοιο	περῐγένοιτο	περῐγένοισθον	περῐγενοίσθην	περῐγενοίμεθᾰ	περῐγένοισθε	περῐγένοιντο
	imperative		περῐγενοῦ	περῐγενέσθω	περῐγένεσθον	περῐγενέσθων		περῐγένεσθε	περῐγενέσθων
					middle
infinitive					περῐγενέσθαι
participle	m				περῐγενόμενος
	f				περῐγενομένη
	n				περῐγενόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: περῐγέγονᾰ, περῐγεγένημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	περῐγέγονᾰ	περῐγέγονᾰς	περῐγέγονε(ν)	περῐγεγόνᾰτον	περῐγεγόνᾰτον	περῐγεγόνᾰμεν	περῐγεγόνᾰτε	περῐγεγόνᾱσῐ(ν)
	subjunctive	περῐγεγόνω	περῐγεγόνῃς	περῐγεγόνῃ	περῐγεγόνητον	περῐγεγόνητον	περῐγεγόνωμεν	περῐγεγόνητε	περῐγεγόνωσῐ(ν)
	optative	περῐγεγόνοιμῐ, περῐγεγονοίην	περῐγεγόνοις, περῐγεγονοίης	περῐγεγόνοι, περῐγεγονοίη	περῐγεγόνοιτον	περῐγεγονοίτην	περῐγεγόνοιμεν	περῐγεγόνοιτε	περῐγεγόνοιεν
	imperative		περῐγέγονε	περῐγεγονέτω	περῐγεγόνετον	περῐγεγονέτων		περῐγεγόνετε	περῐγεγονόντων
middle/ passive	indicative	περῐγεγένημαι	περῐγεγένησαι	περῐγεγένηται	περῐγεγένησθον	περῐγεγένησθον	περῐγεγενήμεθᾰ	περῐγεγένησθε	περῐγεγένηνται
	subjunctive	περῐγεγενημένος ὦ	περῐγεγενημένος ᾖς	περῐγεγενημένος ᾖ	περῐγεγενημένω ἦτον	περῐγεγενημένω ἦτον	περῐγεγενημένοι ὦμεν	περῐγεγενημένοι ἦτε	περῐγεγενημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	περῐγεγενημένος εἴην	περῐγεγενημένος εἴης	περῐγεγενημένος εἴη	περῐγεγενημένω εἴητον/εἶτον	περῐγεγενημένω εἰήτην/εἴτην	περῐγεγενημένοι εἴημεν/εἶμεν	περῐγεγενημένοι εἴητε/εἶτε	περῐγεγενημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		περῐγεγένησο	περῐγεγενήσθω	περῐγεγένησθον	περῐγεγενήσθων		περῐγεγένησθε	περῐγεγενήσθων
		active				middle/passive
infinitive		περῐγεγονέναι				περῐγεγενῆσθαι
participle	m	περῐγεγονώς				περῐγεγενημένος
	f	περῐγεγονυῖᾰ				περῐγεγενημένη
	n	περῐγεγονός				περῐγεγενημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “περιγίγνομαι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “περιγίγνομαι”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• περιγίγνομαι in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “περιγίγνομαι”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers