πείρω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *péřřō, from Proto-Indo-European *pér-ye-ti, the ye-present of *per- (“to pass, go forth”). Cognates include Old Armenian հերիւն (heriwn), Old Church Slavonic на-перѫ (na-perǫ, “pierce”), Sanskrit पिपर्ति (piparti, “to bring over to, deliver”), Old English faru (English fare), and Albanian shpie.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pěː.rɔː/ → /ˈpi.ro/ → /ˈpi.ro/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pěː.rɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpi.ro/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpi.ro/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpi.ro/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpi.ro/

Verb

πείρω • (peírō)

1. to pierce, run through
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 1.245–246:

     ὣς φάτο Πηλεΐδης, ποτὶ δὲ σκῆπτρον βάλε γαίῃ
     χρυσείοις ἥλοισι πεπαρμένον, ἕζετο δ' αὐτός·

     hṑs pháto Pēleḯdēs, potì dè skêptron bále gaíēi
     khruseíois hḗloisi peparménon, hézeto d' autós;

     Thus spoke the son of Peleus, and against the earth he dashed the sceptre,
     pierced by golden nails, and himself sat down:

   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 1.465
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 5.399
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 7.317
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 11.633
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 16.405
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 20.479
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 21.577
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 3.33
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 10.124
   • 750 BCE – 650 BCE, Hesiod, Works and Days 205
   • 680 BCE – 645 BCE, Archilochus, Collected Works 84
   • 300 BCE – 250 BCE, Apollonius of Rhodes, Argonautica 4.1067
   • 64 BCE – 24 CE, Strabo, Geography 13.1.38
   • 50 CE – 150 CE, Achilles Tatius, Leucippe and Clitophon 3.4
   • 110 CE – 180 CE, Pausanias Periegeta, Graeciae Descriptio 4.17.1
2. (figuratively) to cleave through
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 24.8:

     ἀνδρῶν τε πτολέμους ἀλεγεινά τε κύματα πείρων·

     andrôn te ptolémous alegeiná te kúmata peírōn;

     cleaving through the wars of men and grievous waves alike:

   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 2.434
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 8.183
   • 300 BCE – 250 BCE, Apollonius of Rhodes, Argonautica 2.326

Inflection

   Present: πείρω, πείρομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πείρω	πείρεις	πείρει	πείρετον	πείρετον	πείρομεν	πείρετε	πείρουσῐ(ν)
	subjunctive	πείρω	πείρῃς	πείρῃ	πείρητον	πείρητον	πείρωμεν	πείρητε	πείρωσῐ(ν)
	optative	πείροιμῐ	πείροις	πείροι	πείροιτον	πειροίτην	πείροιμεν	πείροιτε	πείροιεν
	imperative		πεῖρε	πειρέτω	πείρετον	πειρέτων		πείρετε	πειρόντων
middle/ passive	indicative	πείρομαι	πείρῃ, πείρει	πείρεται	πείρεσθον	πείρεσθον	πειρόμεθᾰ	πείρεσθε	πείρονται
	subjunctive	πείρωμαι	πείρῃ	πείρηται	πείρησθον	πείρησθον	πειρώμεθᾰ	πείρησθε	πείρωνται
	optative	πειροίμην	πείροιο	πείροιτο	πείροισθον	πειροίσθην	πειροίμεθᾰ	πείροισθε	πείροιντο
	imperative		πείρου	πειρέσθω	πείρεσθον	πειρέσθων		πείρεσθε	πειρέσθων
		active				middle/passive
infinitive		πείρειν				πείρεσθαι
participle	m	πείρων				πειρόμενος
	f	πείρουσᾰ				πειρομένη
	n	πεῖρον				πειρόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔπειρον, ἐπειρόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπειρον	ἔπειρες	ἔπειρε(ν)	ἐπείρετον	ἐπειρέτην	ἐπείρομεν	ἐπείρετε	ἔπειρον
middle/ passive	indicative	ἐπειρόμην	ἐπείρου	ἐπείρετο	ἐπείρεσθον	ἐπειρέσθην	ἐπειρόμεθᾰ	ἐπείρεσθε	ἐπείροντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔπειρᾰ, ἐπειρᾰ́μην, ἐπᾰ́ρην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπειρᾰ	ἔπειρᾰς	ἔπειρε(ν)	ἐπείρᾰτον	ἐπειρᾰ́την	ἐπείρᾰμεν	ἐπείρᾰτε	ἔπειρᾰν
	subjunctive	πείρω	πείρῃς	πείρῃ	πείρητον	πείρητον	πείρωμεν	πείρητε	πείρωσῐ(ν)
	optative	πείραιμῐ	πείρειᾰς, πείραις	πείρειε(ν), πείραι	πείραιτον	πειραίτην	πείραιμεν	πείραιτε	πείρειᾰν, πείραιεν
	imperative		πεῖρον	πειρᾰ́τω	πείρᾰτον	πειρᾰ́των		πείρᾰτε	πειρᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπειρᾰ́μην	ἐπείρω	ἐπείρᾰτο	ἐπείρᾰσθον	ἐπειρᾰ́σθην	ἐπειρᾰ́μεθᾰ	ἐπείρᾰσθε	ἐπείρᾰντο
	subjunctive	πείρωμαι	πείρῃ	πείρηται	πείρησθον	πείρησθον	πειρώμεθᾰ	πείρησθε	πείρωνται
	optative	πειραίμην	πείραιο	πείραιτο	πείραισθον	πειραίσθην	πειραίμεθᾰ	πείραισθε	πείραιντο
	imperative		πεῖραι	πειρᾰ́σθω	πείρᾰσθον	πειρᾰ́σθων		πείρᾰσθε	πειρᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπᾰ́ρην	ἐπᾰ́ρης	ἐπᾰ́ρη	ἐπᾰ́ρητον	ἐπᾰρήτην	ἐπᾰ́ρημεν	ἐπᾰ́ρητε	ἐπᾰ́ρησᾰν
	subjunctive	πᾰρῶ	πᾰρῇς	πᾰρῇ	πᾰρῆτον	πᾰρῆτον	πᾰρῶμεν	πᾰρῆτε	πᾰρῶσῐ(ν)
	optative	πᾰρείην	πᾰρείης	πᾰρείη	πᾰρεῖτον, πᾰρείητον	πᾰρείτην, πᾰρειήτην	πᾰρεῖμεν, πᾰρείημεν	πᾰρεῖτε, πᾰρείητε	πᾰρεῖεν, πᾰρείησᾰν
	imperative		πᾰ́ρηθῐ	πᾰρήτω	πᾰ́ρητον	πᾰρήτων		πᾰ́ρητε	πᾰρέντων
		active			middle		passive
infinitive		πεῖραι			πείρᾰσθαι		πᾰρῆναι
participle	m	πείρᾱς			πειρᾰ́μενος		πᾰρείς
	f	πείρᾱσᾰ			πειρᾰμένη		πᾰρεῖσᾰ
	n	πεῖρᾰν			πειρᾰ́μενον		πᾰρέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: πεῖρᾰ, πειρᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεῖρᾰ	πεῖρᾰς	πεῖρε(ν)	πείρᾰτον	πειρᾰ́την	πείρᾰμεν	πείρᾰτε	πεῖρᾰν
	subjunctive	πείρω, πείρωμῐ	πείρῃς, πείρῃσθᾰ	πείρῃ, πείρῃσῐ	πείρητον	πείρητον	πείρωμεν	πείρητε	πείρωσῐ(ν)
	optative	πείραιμῐ	πείραις, πείραισθᾰ, πείρειᾰς	πείρειε(ν), πείραι	πειρεῖτον	πειρείτην	πειρεῖμεν	πειρεῖτε	πειρεῖεν
	imperative		πεῖρον	πειρᾰ́τω	πείρᾰτον	πειρᾰ́των		πείρᾰτε	πειρᾰ́ντων
middle	indicative	πειρᾰ́μην	πείρᾰο	πείρᾰτο	πείρᾰσθον	πειρᾰ́σθην	πειρᾰ́με(σ)θᾰ	πείρᾰσθε	πείρᾰντο
	subjunctive	πείρωμαι	πείρηαι	πείρηται	πείρησθον	πείρησθον	πειρώμε(σ)θᾰ	πείρησθε	πείρωνται
	optative	πειραίμην	πείραιο	πείραιτο	πείραισθον	πειραίσθην	πειραίμε(σ)θᾰ	πείραισθε	πειραίᾰτο
	imperative		πεῖραι	πειρᾰ́σθω	πείρᾰσθον	πειρᾰ́σθων		πείρᾰσθε	πειρᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		πεῖραι/πειρᾰ́μεν/πειρᾰμέναι			πείρᾰσθαι
participle	m	πείρᾱς			πειρᾰ́μενος
	f	πείρᾱσᾰ			πειρᾰμένη
	n	πεῖρᾰν			πειρᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: πέπᾰρμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	πέπᾰρμαι	πέπᾰρσαι	πέπᾰρται	πέπᾰρθον	πέπᾰρθον	πεπᾰ́ρμεθᾰ	πέπᾰρθε	πεπᾰ́ρᾰται
	subjunctive	πεπᾰρμένος ὦ	πεπᾰρμένος ᾖς	πεπᾰρμένος ᾖ	πεπᾰρμένω ἦτον	πεπᾰρμένω ἦτον	πεπᾰρμένοι ὦμεν	πεπᾰρμένοι ἦτε	πεπᾰρμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπᾰρμένος εἴην	πεπᾰρμένος εἴης	πεπᾰρμένος εἴη	πεπᾰρμένω εἴητον/εἶτον	πεπᾰρμένω εἰήτην/εἴτην	πεπᾰρμένοι εἴημεν/εἶμεν	πεπᾰρμένοι εἴητε/εἶτε	πεπᾰρμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πέπᾰρσο	πεπᾰ́ρθω	πέπᾰρθον	πεπᾰ́ρθων		πέπᾰρθε	πεπᾰ́ρθων
						middle/passive
infinitive						πεπᾰ́ρθαι
participle	m					πεπᾰρμένος
	f					πεπᾰρμένη
	n					πεπᾰρμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀνᾰπείρω (anapeírō)
• ἀποπείρω (apopeírō)
• δῐᾰπείρω (diapeírō)
• ἐμπείρω (empeírō)
• κᾰτᾰπείρω (katapeírō)
• μετᾰπείρω (metapeírō)
• περιπείρω (peripeírō)
• σῠμπείρω (sumpeírō)

Related terms

• περόνη (perónē)
• πορθμός (porthmós)
• πόρος (póros)
• πόρπη (pórpē)
• πρίων (príōn)

Further reading

• “πείρω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πείρω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “πείρω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• πείρω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• πείρω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963