πείρας

See also: πεῖρας

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pěː.raːs/ → /ˈpi.ras/ → /ˈpi.ras/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pěː.raːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpi.ras/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpi.ras/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpi.ras/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpi.ras/

Noun

πείρᾱς • (peírās)

1. inflection of πεῖρα (peîra):
   1. genitive singular
   2. accusative plural

Participle

πείρᾱς • (peírās) m (feminine πείρᾱσᾰ, neuter πεῖρᾰν); first/third declension

1. aorist active participle of πείρω (peírō)

Declension

First and third declension of πείρᾱς; πείρᾱσᾰ; πεῖρᾰν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πείρᾱς peírās	πείρᾱσᾰ peírāsă	πεῖρᾰν peîrăn		πείρᾰντε peírănte	πειρᾱ́σᾱ peirā́sā	πείρᾰντε peírănte		πείρᾰντες peírăntes	πείρᾱσαι peírāsai	πείρᾰντᾰ peírăntă
Genitive		πείρᾰντος peírăntos	πειρᾱ́σης peirā́sēs	πείρᾰντος peírăntos		πειρᾰ́ντοιν peirắntoin	πειρᾱ́σαιν peirā́sain	πειρᾰ́ντοιν peirắntoin		πειρᾰ́ντων peirắntōn	πειρᾱσῶν peirāsôn	πειρᾰ́ντων peirắntōn
Dative		πείρᾰντῐ peírăntĭ	πειρᾱ́σῃ peirā́sēi	πείρᾰντῐ peírăntĭ		πειρᾰ́ντοιν peirắntoin	πειρᾱ́σαιν peirā́sain	πειρᾰ́ντοιν peirắntoin		πείρᾱσῐ / πείρᾱσῐν peírāsĭ(n)	πειρᾱ́σαις peirā́sais	πείρᾱσῐ / πείρᾱσῐν peírāsĭ(n)
Accusative		πείρᾰντᾰ peírăntă	πείρᾱσᾰν peírāsăn	πεῖρᾰν peîrăn		πείρᾰντε peírănte	πειρᾱ́σᾱ peirā́sā	πείρᾰντε peírănte		πείρᾰντᾰς peírăntăs	πειρᾱ́σᾱς peirā́sās	πείρᾰντᾰ peírăntă
Vocative		πείρᾱς peírās	πείρᾱσᾰ peírāsă	πεῖρᾰν peîrăn		πείρᾰντε peírănte	πειρᾱ́σᾱ peirā́sā	πείρᾰντε peírănte		πείρᾰντες peírăntes	πείρᾱσαι peírāsai	πείρᾰντᾰ peírăntă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πειρᾰ́ντως peirắntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Greek

Noun

πείρας • (peíras) f

1. genitive singular of πείρα (peíra)