πατριαρχικός

Ancient Greek

Etymology

πᾰτρῐᾰ́ρχης (patriárkhēs) +‎ -ῐκός (-ikós)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.tri.ar.kʰi.kós/ → /pa.tri.ar.çiˈkos/ → /pa.tri.ar.çiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.tri.ar.kʰi.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.tri.ar.kʰiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.tri.ar.çiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.tri.ar.çiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.tri.ar.çiˈkos/

Adjective

πᾰτρῐᾰρχῐκός • (patriarkhikós) m (feminine πᾰτρῐᾰρχῐκή, neuter πᾰτρῐᾰρχῐκόν); first/second declension

1. (Christianity) patriarchal, patriarchic (of or belonging to a patriarch)
   • 482 CE – 565 CE, Justinian, New Constitutions 7.Praef..1
   • 534 CE, Codex Justinianus 1.5.12.22

Declension

First and second declension of πᾰτρῐᾰρχῐκός; πᾰτρῐᾰρχῐκή; πᾰτρῐᾰρχῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πᾰτρῐᾰρχῐκός patriarkhikós	πᾰτρῐᾰρχῐκή patriarkhikḗ	πᾰτρῐᾰρχῐκόν patriarkhikón		πᾰτρῐᾰρχῐκώ patriarkhikṓ	πᾰτρῐᾰρχῐκᾱ́ patriarkhikā́	πᾰτρῐᾰρχῐκώ patriarkhikṓ		πᾰτρῐᾰρχῐκοί patriarkhikoí	πᾰτρῐᾰρχῐκαί patriarkhikaí	πᾰτρῐᾰρχῐκᾰ́ patriarkhiká
Genitive		πᾰτρῐᾰρχῐκοῦ patriarkhikoû	πᾰτρῐᾰρχῐκῆς patriarkhikês	πᾰτρῐᾰρχῐκοῦ patriarkhikoû		πᾰτρῐᾰρχῐκοῖν patriarkhikoîn	πᾰτρῐᾰρχῐκαῖν patriarkhikaîn	πᾰτρῐᾰρχῐκοῖν patriarkhikoîn		πᾰτρῐᾰρχῐκῶν patriarkhikôn	πᾰτρῐᾰρχῐκῶν patriarkhikôn	πᾰτρῐᾰρχῐκῶν patriarkhikôn
Dative		πᾰτρῐᾰρχῐκῷ patriarkhikôi	πᾰτρῐᾰρχῐκῇ patriarkhikêi	πᾰτρῐᾰρχῐκῷ patriarkhikôi		πᾰτρῐᾰρχῐκοῖν patriarkhikoîn	πᾰτρῐᾰρχῐκαῖν patriarkhikaîn	πᾰτρῐᾰρχῐκοῖν patriarkhikoîn		πᾰτρῐᾰρχῐκοῖς patriarkhikoîs	πᾰτρῐᾰρχῐκαῖς patriarkhikaîs	πᾰτρῐᾰρχῐκοῖς patriarkhikoîs
Accusative		πᾰτρῐᾰρχῐκόν patriarkhikón	πᾰτρῐᾰρχῐκήν patriarkhikḗn	πᾰτρῐᾰρχῐκόν patriarkhikón		πᾰτρῐᾰρχῐκώ patriarkhikṓ	πᾰτρῐᾰρχῐκᾱ́ patriarkhikā́	πᾰτρῐᾰρχῐκώ patriarkhikṓ		πᾰτρῐᾰρχῐκούς patriarkhikoús	πᾰτρῐᾰρχῐκᾱ́ς patriarkhikā́s	πᾰτρῐᾰρχῐκᾰ́ patriarkhiká
Vocative		πᾰτρῐᾰρχῐκέ patriarkhiké	πᾰτρῐᾰρχῐκή patriarkhikḗ	πᾰτρῐᾰρχῐκόν patriarkhikón		πᾰτρῐᾰρχῐκώ patriarkhikṓ	πᾰτρῐᾰρχῐκᾱ́ patriarkhikā́	πᾰτρῐᾰρχῐκώ patriarkhikṓ		πᾰτρῐᾰρχῐκοί patriarkhikoí	πᾰτρῐᾰρχῐκαί patriarkhikaí	πᾰτρῐᾰρχῐκᾰ́ patriarkhiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πᾰτρῐᾰρχῐκῶς patriarkhikôs				πᾰτρῐᾰρχῐκώτερος patriarkhikṓteros				πᾰτρῐᾰρχῐκώτᾰτος patriarkhikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: πατριαρχικός (patriarchikós)
• Latin: patriarchicus

References

• “πατριαρχικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

Greek

Etymology

Ancient Greek πατριαρχικός (patriarkhikós)

Adjective

πατριαρχικός • (patriarchikós) m (feminine πατριαρχική, neuter πατριαρχικό)

1. paternalistic
2. patriarchal

Declension

Declension of πατριαρχικός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	πατριαρχικός (patriarchikós)	πατριαρχική (patriarchikí)	πατριαρχικό (patriarchikó)		πατριαρχικοί (patriarchikoí)	πατριαρχικές (patriarchikés)	πατριαρχικά (patriarchiká)
genitive	πατριαρχικού (patriarchikoú)	πατριαρχικής (patriarchikís)	πατριαρχικού (patriarchikoú)		πατριαρχικών (patriarchikón)	πατριαρχικών (patriarchikón)	πατριαρχικών (patriarchikón)
accusative	πατριαρχικό (patriarchikó)	πατριαρχική (patriarchikí)	πατριαρχικό (patriarchikó)		πατριαρχικούς (patriarchikoús)	πατριαρχικές (patriarchikés)	πατριαρχικά (patriarchiká)
vocative	πατριαρχικέ (patriarchiké)	πατριαρχική (patriarchikí)	πατριαρχικό (patriarchikó)		πατριαρχικοί (patriarchikoí)	πατριαρχικές (patriarchikés)	πατριαρχικά (patriarchiká)