παράλογος
Greek
[edit]Etymology
[edit]From Ancient Greek παράλογος (parálogos).
Adjective
[edit]παράλογος • (parálogos) m (feminine παράλογη, neuter παράλογο)
Declension
[edit]| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | παράλογος (parálogos) | παράλογη (parálogi) | παράλογο (parálogo) | παράλογοι (parálogoi) | παράλογες (paráloges) | παράλογα (paráloga) | |
| genitive | παράλογου (parálogou) | παράλογης (parálogis) | παράλογου (parálogou) | παράλογων (parálogon) | παράλογων (parálogon) | παράλογων (parálogon) | |
| accusative | παράλογο (parálogo) | παράλογη (parálogi) | παράλογο (parálogo) | παράλογους (parálogous) | παράλογες (paráloges) | παράλογα (paráloga) | |
| vocative | παράλογε (paráloge) | παράλογη (parálogi) | παράλογο (parálogo) | παράλογοι (parálogoi) | παράλογες (paráloges) | παράλογα (paráloga) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο παράλογος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο παράλογος, etc.)