πίσινος

Ancient Greek

Etymology

From πίσος (písos, “pea”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pí.si.nos/ → /ˈpi.si.nos/ → /ˈpi.si.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pí.si.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpi.si.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpi.si.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpi.si.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpi.si.nos/

Adjective

πίσῐνος • (písinos) m (feminine πισῐ́νη, neuter πίσῐνον); first/second declension

1. made of peas

Inflection

First and second declension of πίσῐνος; πισῐ́νη; πίσῐνον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πίσῐνος písinos	πισῐ́νη pisínē	πίσῐνον písinon		πισῐ́νω pisínō	πισῐ́νᾱ pisínā	πισῐ́νω pisínō		πίσῐνοι písinoi	πίσῐναι písinai	πίσῐνᾰ písina
Genitive		πισῐ́νου pisínou	πισῐ́νης pisínēs	πισῐ́νου pisínou		πισῐ́νοιν pisínoin	πισῐ́ναιν pisínain	πισῐ́νοιν pisínoin		πισῐ́νων pisínōn	πισῐ́νων pisínōn	πισῐ́νων pisínōn
Dative		πισῐ́νῳ pisínōi	πισῐ́νῃ pisínēi	πισῐ́νῳ pisínōi		πισῐ́νοιν pisínoin	πισῐ́ναιν pisínain	πισῐ́νοιν pisínoin		πισῐ́νοις pisínois	πισῐ́ναις pisínais	πισῐ́νοις pisínois
Accusative		πίσῐνον písinon	πισῐ́νην pisínēn	πίσῐνον písinon		πισῐ́νω pisínō	πισῐ́νᾱ pisínā	πισῐ́νω pisínō		πισῐ́νους pisínous	πισῐ́νᾱς pisínās	πίσῐνᾰ písina
Vocative		πίσῐνε písine	πισῐ́νη pisínē	πίσῐνον písinon		πισῐ́νω pisínō	πισῐ́νᾱ pisínā	πισῐ́νω pisínō		πίσῐνοι písinoi	πίσῐναι písinai	πίσῐνᾰ písina
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πισῐ́νως pisínōs				πισῐνώτερος pisinṓteros				πισῐνώτᾰτος pisinṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “πίσινος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• πίσινος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette