πάνσοφος

Ancient Greek

Alternative forms

• πᾰ́σσοφος (pássophos)

Etymology

From παν- (pan-, “very, all”) +‎ σοφός (sophós, “wise”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pán.so.pʰos/ → /ˈpan.so.ɸos/ → /ˈpan.so.fos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pán.so.pʰos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpan.so.pʰos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpan.so.ɸos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpan.so.fos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpan.so.fos/

Adjective

πᾰ́νσοφος • (pánsophos) m or f (neuter πᾰ́νσοφον); second declension

1. very wise, very learned

Inflection

Second declension of πᾰ́νσοφος; πᾰ́νσοφον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		πᾰ́νσοφος pánsophos	πᾰ́νσοφον pánsophon		πᾰνσόφω pansóphō	πᾰνσόφω pansóphō		πᾰ́νσοφοι pánsophoi	πᾰ́νσοφᾰ pánsopha
Genitive		πᾰνσόφου pansóphou	πᾰνσόφου pansóphou		πᾰνσόφοιν pansóphoin	πᾰνσόφοιν pansóphoin		πᾰνσόφων pansóphōn	πᾰνσόφων pansóphōn
Dative		πᾰνσόφῳ pansóphōi	πᾰνσόφῳ pansóphōi		πᾰνσόφοιν pansóphoin	πᾰνσόφοιν pansóphoin		πᾰνσόφοις pansóphois	πᾰνσόφοις pansóphois
Accusative		πᾰ́νσοφον pánsophon	πᾰ́νσοφον pánsophon		πᾰνσόφω pansóphō	πᾰνσόφω pansóphō		πᾰνσόφους pansóphous	πᾰ́νσοφᾰ pánsopha
Vocative		πᾰ́νσοφε pánsophe	πᾰ́νσοφον pánsophon		πᾰνσόφω pansóphō	πᾰνσόφω pansóphō		πᾰ́νσοφοι pánsophoi	πᾰ́νσοφᾰ pánsopha
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		πᾰνσόφως pansóphōs			πᾰνσοφώτερος pansophṓteros			πᾰνσοφώτᾰτος pansophṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Synonyms

• πᾰντόσοφος (pantósophos, “most clever”)

Related terms

• ἀσόφῐστος (asóphistos, “not deluded by fallacies”)
• ἄσοφος (ásophos, “foolish”)
• αὐτόσοφος (autósophos, “with mother-wit”)
• ἀφῐλοσόφητος (aphilosóphētos, “not versed in philosophy”)
• δῐᾰ́σοφος (diásophos, “very wise”)
• ἔνσοφος (énsophos, “wise in”)
• ἡμῐ́σοφος (hēmísophos, “half-wise”)
• μωρόσοφος (mōrósophos, “foolishly wise, sapient fool”)
• πολῠ́σοφος (polúsophos, “very wise”)
• σοφῐβόλος (sophibólos, “stupid”)
• σοφῐστής m (sophistḗs, “expert; philosopher, teacher; swindler”)
• τρῐ́σοφος (trísophos, “thrice wise: very wise”)
• ῠ̔πέρσοφος (hupérsophos, “exceedingly wise”)
• ῠ̔πόσοφος (hupósophos, “sub-scientific”)

 

References

• “πάνσοφος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πάνσοφος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• πάνσοφος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • all-wise idem, page 22.
  • clever idem, page 137.
  • omniscient idem, page 573.
  • wise idem, page 982.

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpansofos/
• Hyphenation: πάν‧σο‧φος

Adjective

πάνσοφος • (pánsofos) m (feminine πάνσοφη, neuter πάνσοφο)

1. omniscient, all-knowing, pansophic
2. very learned or wise

Declension

Declension of πάνσοφος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	πάνσοφος (pánsofos)	πάνσοφη (pánsofi)	πάνσοφο (pánsofo)		πάνσοφοι (pánsofoi)	πάνσοφες (pánsofes)	πάνσοφα (pánsofa)
genitive	πάνσοφου (pánsofou)	πάνσοφης (pánsofis)	πάνσοφου (pánsofou)		πάνσοφων (pánsofon)	πάνσοφων (pánsofon)	πάνσοφων (pánsofon)
accusative	πάνσοφο (pánsofo)	πάνσοφη (pánsofi)	πάνσοφο (pánsofo)		πάνσοφους (pánsofous)	πάνσοφες (pánsofes)	πάνσοφα (pánsofa)
vocative	πάνσοφε (pánsofe)	πάνσοφη (pánsofi)	πάνσοφο (pánsofo)		πάνσοφοι (pánsofoi)	πάνσοφες (pánsofes)	πάνσοφα (pánsofa)

Synonyms

• παντογνώστης (pantognóstis)

Related terms

• πάνσοφα (pánsofa, “most wisely, omnisciently”, adverb)
• πανσοφία f (pansofía, “omniscience”)
• πανσόφως (pansófos, “most wisely, omnisciently”, adverb) (formal)
• σοφός (sofós)