ορμή

See also: ὁρμή

Greek

Etymology

From Ancient Greek ὁρμή (hormḗ, “assault”, noun).

Noun

ορμή • (ormí) f (plural ορμές)

1. momentum, impetus, force
2. (physics) momentum
3. (psychology) urge
4. (colloquial, in the plural) libido

   Δεν έχει ορμές, είναι σεξουαλικά ανίκανος.

   Den échei ormés, eínai sexoualiká aníkanos.

   He lacks urges, he is impotent.

Declension

Declension of ορμή

	singular	plural
nominative	ορμή (ormí)	ορμές (ormés)
genitive	ορμής (ormís)	ορμών (ormón)
accusative	ορμή (ormí)	ορμές (ormés)
vocative	ορμή (ormí)	ορμές (ormés)