οδοντικός

Greek

Etymology

From Ancient Greek ὀδοντικός (odontikós). See δόντι (dónti) and -ικός (-ikós).

Compare Mariupol Greek дъонды́ (ðondý).

Pronunciation

• IPA^(key): /o.ðon.diˈkos/

Adjective

οδοντικός • (odontikós) m (feminine οδοντική, neuter οδοντικό)

1. (medicine) dental, concerning the teeth

   Near-synonym: (pertaining to dentistry) οδοντιατρικός (odontiatrikós)

   οδοντικό νήμα ― odontikó níma ― dental floss

2. (phonetics, phonology) dental

   Τα οδοντικά σύμφωνα είναι τα ⟨τ⟩, ⟨δ⟩, ⟨θ⟩ και ⟨ντ⟩

   Ta odontiká sýmfona eínai ta ⟨t⟩, ⟨d⟩, ⟨th⟩ kai ⟨nt⟩

   The dental consonants are ⟨τ⟩, ⟨δ⟩, ⟨θ⟩ and ⟨ντ⟩.

Declension

Declension of οδοντικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	οδοντικός •	οδοντική •	οδοντικό •	οδοντικοί •	οδοντικές •	οδοντικά •
genitive	οδοντικού •	οδοντικής •	οδοντικού •	οδοντικών •	οδοντικών •	οδοντικών •
accusative	οδοντικό •	οδοντική •	οδοντικό •	οδοντικούς •	οδοντικές •	οδοντικά •
vocative	οδοντικέ •	οδοντική •	οδοντικό •	οδοντικοί •	οδοντικές •	οδοντικά •

Further reading

• οδοντικός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language