νωΐτερος

Ancient Greek

first person pronoun ^(edit)

case	singular		dual	plural
	str.	encl.	str.	str.
nominative	ἐγώ		νώ, νῶϊ	ἡμεῖς
genitive	ἐμοῦ	μου	νῷν	ἡμῶν
dative	ἐμοί	μοι	νῷν	ἡμῖν
accusative	ἐμέ	με	νώ, νῶϊ	ἡμᾶς
adjective	ἐμός		νωΐτερος	ἡμέτερος

Etymology

From the root of νῶϊ (nôï, “we two”, dual) +‎ -τερος (-teros, contrastive adjective suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /nɔː.í.te.ros/ → /noˈi.te.ros/ → /noˈi.te.ros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /nɔː.í.te.ros/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /noˈi.te.ros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /noˈi.te.ros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /noˈi.te.ros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /noˈi.te.ros/

Adjective

νωΐτερος • (nōḯteros) m (feminine νωϊτέρᾱ or νωϊτέρη, neuter νωΐτερον); first/second declension (Attic, Ionic, Koine second person plural possessive adjective)

1. (modifying a noun) of us two, our, of ours (dual)

Inflection

First and second declension of νωΐτερος; νωϊτέρᾱ; νωΐτερον (Koine, Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		νωΐτερος nōḯteros	νωϊτέρᾱ nōïtérā	νωΐτερον nōḯteron		νωϊτέρω nōïtérō	νωϊτέρᾱ nōïtérā	νωϊτέρω nōïtérō		νωΐτεροι nōḯteroi	νωΐτεραι nōḯterai	νωΐτερᾰ nōḯteră
Genitive		νωϊτέρου nōïtérou	νωϊτέρᾱς nōïtérās	νωϊτέρου nōïtérou		νωϊτέροιν nōïtéroin	νωϊτέραιν nōïtérain	νωϊτέροιν nōïtéroin		νωϊτέρων nōïtérōn	νωϊτέρων nōïtérōn	νωϊτέρων nōïtérōn
Dative		νωϊτέρῳ nōïtérōi	νωϊτέρᾳ nōïtérāi	νωϊτέρῳ nōïtérōi		νωϊτέροιν nōïtéroin	νωϊτέραιν nōïtérain	νωϊτέροιν nōïtéroin		νωϊτέροις nōïtérois	νωϊτέραις nōïtérais	νωϊτέροις nōïtérois
Accusative		νωΐτερον nōḯteron	νωϊτέρᾱν nōïtérān	νωΐτερον nōḯteron		νωϊτέρω nōïtérō	νωϊτέρᾱ nōïtérā	νωϊτέρω nōïtérō		νωϊτέρους nōïtérous	νωϊτέρᾱς nōïtérās	νωΐτερᾰ nōḯteră
Vocative		νωΐτερε nōḯtere	νωϊτέρᾱ nōïtérā	νωΐτερον nōḯteron		νωϊτέρω nōïtérō	νωϊτέρᾱ nōïtérā	νωϊτέρω nōïtérō		νωΐτεροι nōḯteroi	νωΐτεραι nōḯterai	νωΐτερᾰ nōḯteră
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

First and second declension of νωΐτερος; νωϊτέρη; νωΐτερον (Ionic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		νωΐτερος nōḯteros	νωϊτέρη nōïtérē	νωΐτερον nōḯteron		νωϊτέρω nōïtérō	νωϊτέρᾱ nōïtérā	νωϊτέρω nōïtérō		νωΐτεροι nōḯteroi	νωΐτεραι nōḯterai	νωΐτερᾰ nōḯteră
Genitive		νωϊτέρου nōïtérou	νωϊτέρης nōïtérēs	νωϊτέρου nōïtérou		νωϊτέροιν nōïtéroin	νωϊτέραιν nōïtérain	νωϊτέροιν nōïtéroin		νωϊτέρων nōïtérōn	νωϊτερέων / νωϊτερῶν nōïteréōn / nōïterôn	νωϊτέρων nōïtérōn
Dative		νωϊτέρῳ nōïtérōi	νωϊτέρῃ nōïtérēi	νωϊτέρῳ nōïtérōi		νωϊτέροιν nōïtéroin	νωϊτέραιν nōïtérain	νωϊτέροιν nōïtéroin		νωϊτέροισῐ / νωϊτέροισῐν / νωϊτέροις nōïtéroisĭ(n) / nōïtérois	νωϊτέρῃσῐ / νωϊτέρῃσῐν nōïtérēisĭ(n)	νωϊτέροισῐ / νωϊτέροισῐν / νωϊτέροις nōïtéroisĭ(n) / nōïtérois
Accusative		νωΐτερον nōḯteron	νωϊτέρην nōïtérēn	νωΐτερον nōḯteron		νωϊτέρω nōïtérō	νωϊτέρᾱ nōïtérā	νωϊτέρω nōïtérō		νωϊτέρους nōïtérous	νωϊτέρᾱς nōïtérās	νωΐτερᾰ nōḯteră
Vocative		νωΐτερε nōḯtere	νωϊτέρη nōïtérē	νωΐτερον nōḯteron		νωϊτέρω nōïtérō	νωϊτέρᾱ nōïtérā	νωϊτέρω nōïtérō		νωΐτεροι nōḯteroi	νωΐτεραι nōḯterai	νωΐτερᾰ nōḯteră
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.