ντουμάνι

Greek

Etymology

From Ottoman Turkish دومان (duman, “smoke”).

Pronunciation

• IPA^(key): /duˈmani/
• Hyphenation: ντου‧μά‧νι

Noun

ντουμάνι • (ntoumáni) n

1. smoke, roke, especially of very thick consistency

Declension

	singular	plural
nominative	ντουμάνι (ntoumáni)	ντουμάνια (ntoumánia)
genitive	ντουμανιού (ntoumanioú)	ντουμανιών (ntoumanión)
accusative	ντουμάνι (ntoumáni)	ντουμάνια (ntoumánia)
vocative	ντουμάνι (ntoumáni)	ντουμάνια (ntoumánia)

Derived terms

• ντουμανιάζω (ntoumaniázo, “to fill a closed space with smoke; to have difficulty breathing due to smoke”, verb)
• γίνομαι ντουμάνι (gínomai ntoumáni, “to leave very quickly; to be filled with anger”, verb) (literally: "to become smoke")

Further reading

• ντουμάνι, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language