νοούμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /no.ǔː.me.nos/ → /noˈu.me.nos/ → /noˈu.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /no.ǔː.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /noˈu.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /noˈu.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /noˈu.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /noˈu.me.nos/

Participle

νοούμενος • (nooúmenos) m (feminine νοουμένη, neuter νοούμενον); first/third declension

1. present mediopassive participle of νοέω (noéō)
2. (nominalized, neuter) meaning, sense (of a word etc.)

Declension

First and second declension of νοούμενος; νοουμένη; νοούμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		νοούμενος nooúmenos	νοουμένη noouménē	νοούμενον nooúmenon		νοουμένω noouménō	νοουμένᾱ noouménā	νοουμένω noouménō		νοούμενοι nooúmenoi	νοούμεναι nooúmenai	νοούμενᾰ nooúmena
Genitive		νοουμένου noouménou	νοουμένης noouménēs	νοουμένου noouménou		νοουμένοιν noouménoin	νοουμέναιν noouménain	νοουμένοιν noouménoin		νοουμένων noouménōn	νοουμένων noouménōn	νοουμένων noouménōn
Dative		νοουμένῳ noouménōi	νοουμένῃ noouménēi	νοουμένῳ noouménōi		νοουμένοιν noouménoin	νοουμέναιν noouménain	νοουμένοιν noouménoin		νοουμένοις noouménois	νοουμέναις noouménais	νοουμένοις noouménois
Accusative		νοούμενον nooúmenon	νοουμένην noouménēn	νοούμενον nooúmenon		νοουμένω noouménō	νοουμένᾱ noouménā	νοουμένω noouménō		νοουμένους noouménous	νοουμένᾱς noouménās	νοούμενᾰ nooúmena
Vocative		νοούμενε nooúmene	νοουμένη noouménē	νοούμενον nooúmenon		νοουμένω noouménō	νοουμένᾱ noouménā	νοουμένω noouménō		νοούμενοι nooúmenoi	νοούμεναι nooúmenai	νοούμενᾰ nooúmena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		νοουμένως noouménōs				νοουμενώτερος nooumenṓteros				νοουμενώτᾰτος nooumenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.