νεκροτομή

Greek

Etymology

νεκρο- (nekro-, “dead”) +‎ τομή (tomí, “incision, cutting”). First attested 1852.

Pronunciation

• IPA^(key): /nekɾotoˈmi/
• Hyphenation: νε‧κρο‧το‧μή

Noun

νεκροτομή • (nekrotomí) f (plural νεκροτομές)

1. (medicine) autopsy, necrotomy, necropsy (dissection performed on a corpse to find cause of death)

   Επειδή πέθανε νέος και ξαφνικά, χρειάστηκε να γίνει νεκροτομή.

   Epeidí péthane néos kai xafniká, chreiástike na gínei nekrotomí.

   Because he died young and suddenly, an autopsy needed to take place.

Declension

	singular	plural
nominative	νεκροτομή (nekrotomí)	νεκροτομές (nekrotomés)
genitive	νεκροτομής (nekrotomís)	νεκροτομών (nekrotomón)
accusative	νεκροτομή (nekrotomí)	νεκροτομές (nekrotomés)
vocative	νεκροτομή (nekrotomí)	νεκροτομές (nekrotomés)

Synonyms

• νεκροψία f (nekropsía, “post mortem”) (examination on a corpse without dissection)
• νεκροσκοπία f (nekroskopía, “post mortem”) (examination on a corpse without dissection)

Related terms

• νεκροτομείο n (nekrotomeío, “morgue, mortuary”)