μουνογενής

Ancient Greek

Etymology

μοῦνος (moûnos, “only”) +‎ γένος (génos, “offspring”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /muː.no.ɡe.nɛ̌ːs/ → /mu.no.ʝeˈnis/ → /mu.no.ʝeˈnis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /muː.no.ɡe.nɛ̌ːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /mu.no.ɡeˈne̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /mu.no.ʝeˈnis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /mu.no.ʝeˈnis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /mu.no.ʝeˈnis/

Adjective

μουνογενής • (mounogenḗs) m or f (neuter μουνογενές); third declension

1. Alternative form of μονογενής (monogenḗs)
   • 750 BCE – 650 BCE, Hesiod, Works and Days 376
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 7.221
   • 750 BCE – 650 BCE, Hesiod, Theogony 426

Declension

Third declension of μουνογενής; μουνογενές (uncontracted, Epic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		μουνογενής mounogenḗs	μουνογενές mounogenés		μουνογενεῖ / μουνογενέε mounogeneî / mounogenée	μουνογενεῖ / μουνογενέε mounogeneî / mounogenée		μουνογενεῖς / μουνογενέες mounogeneîs / mounogenées	μουνογενέᾰ mounogenéă
Genitive		μουνογενέος / μουνογενεῦς mounogenéos / mounogeneûs	μουνογενέος / μουνογενεῦς mounogenéos / mounogeneûs		μουνογενοῖν mounogenoîn	μουνογενοῖν mounogenoîn		μουνογενέων mounogenéōn	μουνογενέων mounogenéōn
Dative		μουνογενεῖ / μουνογενέῐ̈ mounogeneî / mounogenéĭ̈	μουνογενεῖ / μουνογενέῐ̈ mounogeneî / mounogenéĭ̈		μουνογενοῖν mounogenoîn	μουνογενοῖν mounogenoîn		μουνογενέσῐ / μουνογενέσῐν mounogenésĭ(n)	μουνογενέσῐ / μουνογενέσῐν mounogenésĭ(n)
Accusative		μουνογενέᾰ mounogenéă	μουνογενές mounogenés		μουνογενεῖ / μουνογενέε mounogeneî / mounogenée	μουνογενεῖ / μουνογενέε mounogeneî / mounogenée		μουνογενέᾰς mounogenéăs	μουνογενέᾰ mounogenéă
Vocative		μουνογενές mounogenés	μουνογενές mounogenés		μουνογενεῖ / μουνογενέε mounogeneî / mounogenée	μουνογενεῖ / μουνογενέε mounogeneî / mounogenée		μουνογενεῖς / μουνογενέες mounogeneîs / mounogenées	μουνογενέᾰ mounogenéă
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		μουνογενέως mounogenéōs			μουνογενέστερος mounogenésteros			μουνογενέστᾰτος mounogenéstătos
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

References

• “μονογενής”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• μουνογενής in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette