μοῦνος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /mûː.nos/ → /ˈmu.nos/ → /ˈmu.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /mûː.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈmu.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈmu.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈmu.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈmu.nos/

Adjective

μοῦνος • (moûnos) m (feminine μούνη, neuter μοῦνον); first/second declension

1. Epic and Ionic form of μόνος (mónos)

Declension

First and second declension of μοῦνος; μούνη; μοῦνον (Epic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		μοῦνος moûnos	μούνη moúnē	μοῦνον moûnon		μούνω moúnō	μούνᾱ moúnā	μούνω moúnō		μοῦνοι moûnoi	μοῦναι moûnai	μοῦνᾰ moûna
Genitive		μούνου / μουνοῖο / μούνοιο / μουνόο / μούνοο moúnou / mounoîo / moúnoio / mounóo / moúnoo	μούνης moúnēs	μούνου / μουνοῖο / μούνοιο / μουνόο / μούνοο moúnou / mounoîo / moúnoio / mounóo / moúnoo		μούνοιῐν moúnoiin	μούναιν / μούναιῐν / μούνῃῐν moúnai(i)n / moúnēiin	μούνοιῐν moúnoiin		μούνων moúnōn	μουνᾱ́ων / μουνέ͜ων / μουνῶν mounā́ōn / mouné͜ōn / mounôn	μούνων moúnōn
Dative		μούνῳ moúnōi	μούνῃ moúnēi	μούνῳ moúnōi		μούνοιῐν moúnoiin	μούναιν / μούναιῐν / μούνῃῐν moúnai(i)n / moúnēiin	μούνοιῐν moúnoiin		μούνοισῐ / μούνοισῐν / μούνοις moúnoisi(n) / moúnois	μούνῃσῐ / μούνῃσῐν / μούνῃς / μούναις moúnēisi(n) / moúnēis / moúnais	μούνοισῐ / μούνοισῐν / μούνοις moúnoisi(n) / moúnois
Accusative		μοῦνον moûnon	μούνην moúnēn	μοῦνον moûnon		μούνω moúnō	μούνᾱ moúnā	μούνω moúnō		μούνους moúnous	μούνᾱς moúnās	μοῦνᾰ moûna
Vocative		μοῦνε moûne	μούνη moúnē	μοῦνον moûnon		μούνω moúnō	μούνᾱ moúnā	μούνω moúnō		μοῦνοι moûnoi	μοῦναι moûnai	μοῦνᾰ moûna
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		μούνως moúnōs				μουνότερος mounóteros				μουνότᾰτος mounótatos
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.