μοναδικός
Greek
[edit]Etymology
[edit]From Ancient Greek μοναδικός (monadikós), from μονάς (monás).
Adjective
[edit]μοναδικός • (monadikós) m (feminine μοναδική, neuter μοναδικό)
Declension
[edit]| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | μοναδικός (monadikós) | μοναδική (monadikí) | μοναδικό (monadikó) | μοναδικοί (monadikoí) | μοναδικές (monadikés) | μοναδικά (monadiká) | |
| genitive | μοναδικού (monadikoú) | μοναδικής (monadikís) | μοναδικού (monadikoú) | μοναδικών (monadikón) | μοναδικών (monadikón) | μοναδικών (monadikón) | |
| accusative | μοναδικό (monadikó) | μοναδική (monadikí) | μοναδικό (monadikó) | μοναδικούς (monadikoús) | μοναδικές (monadikés) | μοναδικά (monadiká) | |
| vocative | μοναδικέ (monadiké) | μοναδική (monadikí) | μοναδικό (monadikó) | μοναδικοί (monadikoí) | μοναδικές (monadikés) | μοναδικά (monadiká) | |
Related terms
[edit]- μόνος (mónos)