μινωικός
Greek
[edit]Adjective
[edit]μινωικός • (minoïkós) m (feminine μινωική, neuter μινωικό)
Declension
[edit]| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | μινωικός (minoïkós) | μινωική (minoïkí) | μινωικό (minoïkó) | μινωικοί (minoïkoí) | μινωικές (minoïkés) | μινωικά (minoïká) | |
| genitive | μινωικού (minoïkoú) | μινωικής (minoïkís) | μινωικού (minoïkoú) | μινωικών (minoïkón) | μινωικών (minoïkón) | μινωικών (minoïkón) | |
| accusative | μινωικό (minoïkó) | μινωική (minoïkí) | μινωικό (minoïkó) | μινωικούς (minoïkoús) | μινωικές (minoïkés) | μινωικά (minoïká) | |
| vocative | μινωικέ (minoïké) | μινωική (minoïkí) | μινωικό (minoïkó) | μινωικοί (minoïkoí) | μινωικές (minoïkés) | μινωικά (minoïká) | |