ματωμένος
Greek
[edit]Etymology
[edit]Participle of ματώνω (matóno, “to bleed”)
Adjective
[edit]ματωμένος • (matoménos) m (feminine ματωμένη, neuter ματωμένο)
Declension
[edit]| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ματωμένος (matoménos) | ματωμένη (matoméni) | ματωμένο (matoméno) | ματωμένοι (matoménoi) | ματωμένες (matoménes) | ματωμένα (matoména) | |
| genitive | ματωμένου (matoménou) | ματωμένης (matoménis) | ματωμένου (matoménou) | ματωμένων (matoménon) | ματωμένων (matoménon) | ματωμένων (matoménon) | |
| accusative | ματωμένο (matoméno) | ματωμένη (matoméni) | ματωμένο (matoméno) | ματωμένους (matoménous) | ματωμένες (matoménes) | ματωμένα (matoména) | |
| vocative | ματωμένε (matoméne) | ματωμένη (matoméni) | ματωμένο (matoméno) | ματωμένοι (matoménoi) | ματωμένες (matoménes) | ματωμένα (matoména) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ματωμένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ματωμένος, etc.)