μανιακός

Ancient Greek

Etymology

From μανίᾱ (maníā, “madness”) +‎ -ακός (-akós)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ma.ni.aˈkos/

• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ma.ni.aˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ma.ni.aˈkos/

Adjective

μανιακός • (maniakós) m (feminine μανιακή, neuter μανιακόν); first/second declension

1. (Byzantine) causing insanity

Declension

First and second declension of μανιακός; μανιακή; μανιακόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		μανιακός maniakós	μανιακή maniakḗ	μανιακόν maniakón		μανιακώ maniakṓ	μανιακᾱ́ maniakā́	μανιακώ maniakṓ		μανιακοί maniakoí	μανιακαί maniakaí	μανιακᾰ́ maniaká
Genitive		μανιακοῦ maniakoû	μανιακῆς maniakês	μανιακοῦ maniakoû		μανιακοῖν maniakoîn	μανιακαῖν maniakaîn	μανιακοῖν maniakoîn		μανιακῶν maniakôn	μανιακῶν maniakôn	μανιακῶν maniakôn
Dative		μανιακῷ maniakôi	μανιακῇ maniakêi	μανιακῷ maniakôi		μανιακοῖν maniakoîn	μανιακαῖν maniakaîn	μανιακοῖν maniakoîn		μανιακοῖς maniakoîs	μανιακαῖς maniakaîs	μανιακοῖς maniakoîs
Accusative		μανιακόν maniakón	μανιακήν maniakḗn	μανιακόν maniakón		μανιακώ maniakṓ	μανιακᾱ́ maniakā́	μανιακώ maniakṓ		μανιακούς maniakoús	μανιακᾱ́ς maniakā́s	μανιακᾰ́ maniaká
Vocative		μανιακέ maniaké	μανιακή maniakḗ	μανιακόν maniakón		μανιακώ maniakṓ	μανιακᾱ́ maniakā́	μανιακώ maniakṓ		μανιακοί maniakoí	μανιακαί maniakaí	μανιακᾰ́ maniaká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		μανιακῶς maniakôs				μανιακότερος maniakóteros				μανιακότᾰτος maniakótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Related terms

• μανικός (manikós)

Descendants

• → Late Latin: maniacus
  • Catalan: maníac
  • French: maniaque (see there for further descendants)
  • Italian: maniaco
  • Norman: maniaque
  • Portuguese: maníaco
  • Spanish: maníaco

Further reading

• “μανιακός”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “μανιακός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• μανιακός in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften

Greek

Etymology

From Byzantine Greek μανιακός (maniakós, “causing madness”)

Noun

μανιακός • (maniakós) m (plural μανιακοί, feminine μανιακή)

1. maniac

Declension

Declension of μανιακός

	singular	plural
nominative	μανιακός (maniakós)	μανιακοί (maniakoí)
genitive	μανιακού (maniakoú)	μανιακών (maniakón)
accusative	μανιακό (maniakó)	μανιακούς (maniakoús)
vocative	μανιακέ (maniaké)	μανιακοί (maniakoí)

Related terms

• see: μανία f (manía, “mania”)