μάστιγα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /más.tiː.ɡa/ → /ˈmas.ti.ɣa/ → /ˈmas.ti.ɣa/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /más.tiː.ɡa/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈmas.ti.ɡa/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈmas.ti.ɣa/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈmas.ti.ɣa/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈmas.ti.ɣa/

Noun

μάστῑγᾰ • (mástīgă)

1. accusative singular of μάστῑξ (mástīx)

Greek

Etymology

From Ancient Greek μάστιξ (mástix).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈma.sti.ɣa/

Noun

μάστιγα • (mástiga) f

1. scourge (source that causes pain and suffering or widespread destruction)
2. (dated) whip, lash

Declension

Declension of μάστιγα

	singular	plural
nominative	μάστιγα (mástiga)	μάστιγες (mástiges)
genitive	μάστιγας (mástigas)	μαστίγων (mastígon)
accusative	μάστιγα (mástiga)	μάστιγες (mástiges)
vocative	μάστιγα (mástiga)	μάστιγες (mástiges)

Synonyms

• (whip, lash): μαστίγιο n (mastígio)

Derived terms

• μάστιγα του Θεού f (mástiga tou Theoú, “Scourge of God, title of Attila the Hun”)